Tag: Zeynep Köylü

karanlık sularımı çoktan terkettimbağışlamayın beni bir çocukla geçirdimen son gecemiyağmurun şarkısını öğretti banakayanın yalın ışıltısını eprimiş yıldızlara tutundumilk kez not almadım hatalarımıgeceler aşkların kurtuluş günü çağırmadım kimseyihem bayrağımda yoktuörümcek ağlarına düş eklediğimgörülmesin diyedir bunca duvarlar kimliğimi bir yolcuya bıraktımsesimi ölülerin suskun ağızlarına camgöbeğihüzünlerim de olduharitasız acılarım da göz notlarında kaldıyüzümün son mevsimi tuttum, sevdim. bağışlamayın …

Devamını oku

– ne acı bu denli geç rastlamak sana ve böylesine erken ayrı kalmak sonunda (Voznosenskı) avcumdaki ırmağa göğsünü yaslar leda parmaklarımdan geçer rüzgârın yalnızlığı taşların ruhuyum yağmurun dalgınlığı dua edemem artık geç kaldım tanrıya kimsenin avlusu olamam şimdi arka bahçelerin korkusuz karanlığı terk ettiğim kuyularda dinlenir hayat yüzümde unutur şaşkınlığını kendini sulara anlatır leda gecenin …

Devamını oku

Requiem1ağzımda gecenin ihaneti duruyor ağzımda gecenin ihaneti duruyorzamandan gizli akar köklerime gidensuah! bilseler varolduğumuçıkmazlardı içimdengöğsümü baştan başa yırtan requiemıslak dudaklarımda bir avuç tuz mukaldıtanrının kendisiyle konuşurken tattığıuzaklaştıkça herkes uzlaşırdımkalbimle şimdi beni birkaya gibi oyunbelki de dilime yerleşen rüzgârson lanetimdir diye sevinirim uzaktan kuyudaki sesimle avunsun yusufgövdemin inleyişine doluşsun kuşlarnasıl olsa ardımda ebedi yankısı varhiçbir gece …

Devamını oku