Tag: Yılmaz Odabaşı

Ben şu kısa boylu hayattauzun boylu kederlerle acırım.Yorar beni şu telaş, şu karmaşa.Bir sığınak aranırken şu uğultuda,bir aşk gelir, bir yara.Bir yara…Bir yara daha! Eski bir aşk,yeni bir ayrılıktır her zaman.Bunu kuşlar sorar, yıldızlar da anlatır. Kimse bilmez be canım,bir yara bir ömrü nasıl kanatır… Ben seni hep ayrılıkla anmışım.Titreyen ellerimle günlerin buğusuna adını…Hep adını …

Devamını oku

Iyabanve asidağlara dağılan taylar gibive yangıngençliğinin alazında ışıltılı bıçaklar gibi adana’da yollara dizilmiş garlardaçığlık çığlığa peronlardaçocuklar gibiydi gözleri /adı nevinşarap içer, rüzgâr giyerdi geceleyin…/ IIo, kanadı kırık bir kuştubeyaza vurulmuştukimseler görmnedi bir başka renk sevdiğinikimselergörmedi kimseler kirlendiğini… /adı nevinhüzün kokar ve korkardı geceleyin…/ III“kendini martılarla bir tutma” derdim; “senin kanatların yok. düşersin, yorulursun, beni koyup …

Devamını oku

Kalabalık, kabarık şehir; çok şehir, çok beton, yok: İnsan… Çok: Şehir; hiç: İnsan! Sevgileri güneşte çekmiş, ruhları eprimiş ve ihanetlerini cüzdanlarıyla besleyen hiç insanlar,geldiler; milli piyango ve otobüs biletleriyle kürdanlarıyla, balgamlarıyla, ayakkabı bağlarıyla nüfus cüzdanlarıyla, “kazı kazan”larıyla, visa kartlarıyla, maskeleriyle, markalarıyla… Güneşin heybetine bakmadan ve aldırmadan rüzgârın zarafetine… Birer küfe gibiydi omuzlarında hayat; her biri …

Devamını oku