Tag: Tevfik Fikret

-Anneme- Biz çocuktuk seni gömdülerVefasız kumlara ilgisiz eller;O zamandan beri güçsüz ve özlemleNe zam an kıbleye dönsem kırık gönlümle. Seni bir deve sırtında gidiyorken görürüm;Sonra kumlarda şaşkın görürüm.Bir diken belki işareti mezar yerininDeveler belki ziyaretçilerin; Kim bilir, belki de, altında tozların,.Ne diken var ne gelen var ne de mezann;Ne de sen… Bense bu gün denlimleSeni …

Devamını oku

-Nineme- Biz çocuktuk, seni defneyledilerBî-vefâ kumlara bî-kayd eller.O zamandan beri, müştak’u zebûn.Ne zaman Kıbleye dönsem dil-hûn,Seni bir mafhede pûyân görürüm;Sonra kumlarda perişân görürüm.Bir diken belki delîl-i kabrin.Develer belki ziyaretçilerin; Kim bilir, belki de. pâ-mâl-i gubâr.Ne diken var, ne ziyâret, ne mezâr;Ne de sen… Bense bugün derdimleSeni inletmeye geldim, dinle. Dinle her nerde isen, her ne …

Devamını oku

Bu sofracık, efendiler – ki iltikama muntazırHuzurunuzda titriyor – şu milletin hayâtıdır;Şu milletin ki mustarip, şu milletin ki muhtazır!Fakat sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır… Yiyin efendiler yiyin; bu hân-ı iştiha sizin.Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin! Efendiler!  Pek açsınız, bu çehrenizde bellidir;Yiyin, yemezseniz bugün; yarın kalır mı kim bilir?Şu nâdi-i niâm, bakın kudûmunuzla müftehir!Bu hakkıdır …

Devamını oku

Bir ömr-i muhayyel… Hani gülbünler içindeBir kuşcağızın ömr-i bahârîsî kadar hoş;Bir ömr-i muhayyel…Hani göllerde, yeşil, boşGöllerde, o sâfiyet-i vecd-âver içindeBir dalgacığın ömrü kadar zaîl ü muğfelBir ömr-i muhayyel! Yalnız ikimiz, bir de o: Ma’bûde-i şi’rim;Yalnız ikimiz, bir de onun zıll-ı cenâhı;Hâkîlere bahşeyleyerek hâk-ı siyâhıDûşunda beyaz bir bulutun göklere âzim.Her sahn-ı hakîkatten uzak, herkese mechûl;Bir safvet-i …

Devamını oku