Tag: Tekin Gönenç

hani bir çocuğun sımsıkı sarılıpbir bebeği öpüp koklaması var yao’sun işte senben seni nasıl sevmem kimileri gövde sanıp karanlığıdarmadağın sığınırken içinesen aralayıp gözyaşlarınıgülüşünü serpiyorsun üstlerine vakitsiz birer ölüm sanki gecelerbir bakımlık ay düşüyor herkesin payınave hiç dönüp de soran olmuyoreklenen hangi düşler bir sonraki sabaha bildik bir nehrin sularına kendini bırakıp da gidilecek başka denizler …

Devamını oku

önce sesin geldiaralandı kapılarımardında şaşkın bulutlar çıkmazısonunda sengönlü güvercinli kadın köpüren simsiyah saçlarınlagünler boyu koşuşup durduniçimin aykırı ırmaklarında gamzelerinde gizlediğino binlerce yıldızıdöküp de şimdi üstümesöyle nereye artık herkestutsun da elinden kendi şiirinintersinden mi girsinölü kelebekler sokağına sen bende daha bitmedin kigönlü güvercinli kadın Tekin Gönenç

ne zaman baksam gözlerinesavaş sonralarına döner içim … gölleri çekip uçlarından yıldızları seyrederim sularda az ötemde gemiler olur gemilerde sen olursun aklım bir sarkaç döner durur ortalarda ne zaman baksam gözlerine annemsiz kalmak korkuları gelir çocukluğumun Tekin Gönenç

yüklenipo nedensiz savaşlardanarta kalan korkularıbilsemgelir en güzel gemilerlesularında kalırdım yıldızlar yenik düşüp geceyekısmışlardı ışıklarınıama olsunseni çoğaltmak vardıbir göz ucuyla kıvılcımlardan bir gecegizlice sularından geçmiştimnice bozgunlar oluyordukanlı savaşlar yangınlar bilsemgelir en güzel gemilerlesularında kalırdım ötelerde şölenler vardıyetişemem sanıyordum Tekin Gönenç

silme pusve buzul besbelli üşüyorsun hiç susmuyorpenguenleribakışlarının ah bir dökülsençözüleceksularımda düğümlerin duyarsınderinlerde biryerlerdeinsanın insana bölünmesidir yalnızlık in artık iklimlerime aşksa ohiç korkmanasılsa konuşurbütün dilleri Tekin Gönenç