Tag: Şerko Bekes

Akşamdı.Boyacı çocuk MehmetŞam’daBüyük Meydan’ın bir köşesindeyorgun başını büküpincecik gövdesini hızlı hızlı sallıyorduelindeki fırçayla beraber.Akşamın küçük Mehmet’ikendi kendine fısıldıyordu:Sen, öğretmen, kolunu indir!Sen, bezirgan, kolunu indir!Polis… Casus… Asker… Cellad.İyi insanlar… piç insanlarsiz, hepinizsırayla indirin kollarınızı.Kimse kalmadıyalnızca Allah…İnanıyorum kiöbür dünyada daAllah ayakkabılarını boyatmak içinbir Kürdü çağıracak.Kim” O Kürt ben değilim!” diyebilir kiAh anneciğim!Sence Allah’ın ayakkabıları kaç numaradır?Ne kadar …

Devamını oku

Bir akşambir kör bir sağır ve bir dilsizbirkaç saat içinbir bağda kürsülerdedoğru ve yalınfakat kahkahaylaOturmuşlardı.Kör sağır olanın gözüyle görüyorduSağır dilsizin kulaklarıyla işitiyorduDilsiz onların ağız ve dudaklarından anlıyorduÜçü de birlikte veAynı anda gül kokluyorlardı Şerko Bekes

Eğer benim şiirimdenGülü çıkarırlarsaYılımın bir mevsimi ölür,Eğer şiirimden sevgiyi çıkarırlarsaİki mevsimim ölür,Eğer Ekmeği çıkarırlarsaÜç mevsimim ölür,Eğer Özgürlüğü çıkarırlarsaBütün yılım ölür, bende ölürüm … Şerko Bekes

Bana göre Şiirin ve çivinin Başı birbirine benzer, İkisinin de,Sivri uçları dalınca derinlere, Şiirin üstünde acınınÇivinin üstünde ise çekicin izleri kalır. Şerko Bekes

Ben uzun boylu bir sızıyımBaşka bir acının omzuna konmadan;Yaralar nerede ise beni bulur, Yoksullar da neredeyse ben onları bulurum. Şerko Bekes

Ben yağmuru misafir ettim odamdaGittiğindeBir kır çiçeği bıraktı banaBen güneşi misafir ettim odamdaGittiğindeKüçük bir ayna bıraktı banaBen ağacı misafir ettim odamdaGittiğindeBir tarak bıraktı banaEvet, ey güzel kız ne zaman kiMisafir oldun sen odamaGittiğindeKendinle, gül, ayna ve tarağı götürdünFakat ardındaÇok nazlı bir şiir bıraktın.Şerko Bekes Mêvandarî Min baran kir mêvan li oda xweDema ku çûKulîlkek ji …

Devamını oku