Tag: Sefa Kaplan

İstanbul Gazeli

gecedir kandillerden mevsime eylül düşerbir gül tenhalaşırken kıbleme bin gül düşer ömrüm kuşatmalarında beyhude bir intiharacılar yaylım ateş-vurulur bülbül düşer alkol girdaplarında direniriz yine debir damla gözyaşıdır mektuplarda pul düşer mezarlık boylarında panayır ve sirklerdeölüme zengin giren dirime yoksul düşer tedirginliği vaktin üretirken kendinigecedir tabutumdan hâlâ İstanbul düşer Sefa Kaplanİnsan Bir Yalnızlıktır

İntihar

mübalağa yorgunum bu ölüm bâzârındagözlerimin akında cesedim ışıldıyoracım dirhem etmezken ağır geldim hayatamünzevi bir gecede direnmek de hayli zor o halde ne yapmalı – yalnızlık yasaklanmışelim kolum kelepçe her kapıda biri varderken çözüldü büyü – kuşlar çığlık çığlığasesleniyorlar tekmil: bir bahardır intihar kırık cam paslı bıçak denendi bileğimdealkole batmış kanım süzüldü usul usuldönüp baktım aynaya …

Devamını oku

Sona Doğru

insan ölse de merakları ölmüyor,ne kadar “ben hazırım” dese debir şeyler eksik kalıyor yine de,okunmayı bekleyen bir kitap,tamamlanmayı bekleyen bir şiir,keşke yaşarken bitirseydimya da ekrandan silseydim,yarım kalması bazı şeylerin, yarımkalmak kötü, elvedâ demekistediğim kimse var mıydı,sanki birkaç tanıdıkama önemi yok artık.- Sefa KaplanLondra Şiirleri