Tag: Samih Rifat

Yemin etmiştim, ey güzel kız, ulu tanrılaraon ikinci şafağa dek senden uzak kalmaya.Oysa, zavallı ben, tutamadım kendimi!öylesine geç oldu ki sabah, inan banaarada ay, on iki kez doğabilirdi.Yakar tanrılara sevgilim, yakar kigünah defterime yazmasınlar bu yeminive sevginle gel yatıştır yüeğimi.Ne olur, çok yakmasınlar canımıne senin kırbacın, ne de tanrılarınki. (V.254) Mabeyinci PavlosÇeviren: Samih Rifat

Söndü gitti yanan ateşim, acı çekmiyorum artık,ölüyorum, Paphos’lu tanrıça dondurdu beni.Etimden sonra kemiklerime, yüreğime vurdukarasevdanın her yanımı kavuran soluğu.Aşk, tanrılara yakılan kurban ateşine benzer,her şeyi kavurup bitirdi mi kendiliğinden söner. (V.239) Mabeyinci PavlosÇeviren: Samih Rifat