Tag: Salvatore Quasimodo

Batıya döner ayçiçeğiGün hızlanmıştır bileEğildi mi o – yoğunlaşırYaz havası, kımıl kımıl yapraklar, işlikDumanları. Çatırdayıvermesiyle yıldırımların,Bulutların akıvermesiyle bir, uzaklaşır yiterGöğün bu son oyunu da.Yıllardan beri,Sevgilim, hep böyle şaşkına çevirirBizi ağaçların değişmesiNavigli’deki. Ama günlerimiz hep aynı,Güneş o güneş, çekip gidenBir ışık çizgisiyle ardında, sevgi dolu. Anılar bitti artık, anımsamak istemiyorum;Belleğimi ölüm almış,Yaşamın sonu yok. Bütün günlerBizim. …

Devamını oku

Batan ışığında doğuyorumsaydam suların akşamı. Tutuşuyorferah yapraklarlaavunan hava. Yaşayanlardan kopmuşeğreti yüreğimleanlamsız bir sınırım ben. Yazabilmek korkunç armağanın Tanrım,canla başla kefaretini ödüyorum. Uyandır beni ölülerin arasından:herkes aldı toprağınıve karısını. İçimde gördün beniderinliklerimin gecesinde. Benimkine benzerumutsuzluk yaşamıyorkimsenin yüreğinde. Tek başına bir adamım Tek başına bir cehennem. Salvatore Quasimodo Çeviri: Oğuz Demiralp

Gece bitti Ay eriyor doğan günde  Battı batacak sulara  Bu ovada eylül ne kadar diri  Çayırlar yemyeşil  Bahar toprakları sanki güneyde  Bıraktım eşi dostu  Eski bahçelere gittim gizli gizli  Seni anmak için tek başıma  Sen Ay’dan ötelerde bir yerdesin  Burda gün doğarken  Nal sesleri gelirken kaldırımlardan  Salvatore Quasimodo

Alevlerin alacakaranlığındaaydınlık ellerini özlüyorum:meşe kokan, gül kokan,ve ölüm. Eski kış. Kuşlar yem ararken, birden,karın altında kaldılar;sözcükler de öyle.Biraz güneş, aynası bir meleğin,sonra inen sis, ağaçlar ve bizsabahın soluğundan yaratılmış. Salvatore QUASIMODO Çeviren : Cevat Çapan