Tag: Pierre Reverdy

Yitirdim bana verilmiş olan giziBilmiyorum artık ne yapacağım Bir zaman bunun böyle gideceğine inandım Ama artık öyle değil işteKoşmak isteyen ama ayakları olmayan bir adam buKonuşmak isteyen ama başı olmayan bir kadınAğlamak için yalnızca gözleri olan bir çocuk Yine de giderken görmüştüm seniÇoktan uzaklaşmıştınBir trompet çalıyorduKalabalık haykırıyorduVe sen, ve sen dönmüyordun geri Uzun bir yolumuz …

Devamını oku

Anlatsınlar bize o hikâyeyiOnun başına geleni söylesinlerOndan başka kimse konuşmasın artıkGülüyorSokak karanlıkGece yavaş yavaş bastırıyorUs bırakıyor kendiniBaşka hareketlereDipte diz çökerek taş yığını üstündeElleri bağlıBütün bağışlıyanlarAcılı kalpleriyleHâlâ orada arkadalarGözleri yıldızlıBütün adlar birbirine karışmışKahkahalarla gülmelerKaybolmuş sayılarSonunda kaba rüzgâr onların hepsini dağıttıYapyalnız gidiyordu yankısız karanlıktaBakıyordu göklere duvara yere ve suyaHikâye vicdan acısıHepsi unutulmuştuAynı adam değildi artıkKöşeyi döndüğü zamanPierre …

Devamını oku

Sonunda ayaktayım işteŞuradan geçmiştim benŞimdi de bir başkası geçiyor o yerdenTıpkı benim gibiNereye gittiğini bilmeden TitremiştimOdanın bir ucunda kapkaraydı duvarO da titremiştiNasıl aşmışım bu kapının eşiğiniBağır bağırabildiğince     Duyan yokAğla ağlayabildiğince     Anlayan yok Karanlıkta gölgeni buldumDaha bir tatlıydı sendenBoynu bükük bir köşede dururduEskidenSana bu erinci ölüm getirdiAma konuşuyorsun yine de baksanaBırakıp gidesim geliyor seni …

Devamını oku

Nasıl da uyarlıyor kendiniYatak çarşaflarından ödü kopuyorÇarşaflar çarşaflar gök mavisiYastıklar desen sisten buluttanİnancını örtünmek istiyor olmuyorKusur işlemeyim diye içi gidiyorAynada budanmış ağaçtan korkuyorKış için fazlaca zavallıNasıl da korkuyor soğuktanAynasının içinde nasıl saydamÖyle belirsiz ki yitip gidiyorZaman akıp gidiyor dalgalarındanKanı tersine akıyor kimi zamanGözyaşları çamaşırlarda lekeYeşil yeşil ağaçlar derliyor eliVe yosun demetleri kumsallardanDikenli bir çalılık inancıysaElleri …

Devamını oku

Ağaç dalları arasında ağlayan maskeBitmiş bir karnaval gecesindeYaşlar akıyordu kımıltısız gözkapaklarındangülmenin acının ve özlemin gözyaşları Gece yarısıyeniden boyanıyor her şeyYeni bir gün başlarEve dönen bir sarhoşanlatır sokağın kapılarına kendi öyküsünüAcılı öyküOnunla birlikte sabahın ışıkları Yağmur yağar ve parıldar gözkapaklarınHırıldayarak sular kaldırımları ağaçlarVe bakarım burun deliklerinden yolculuğuna gecenin Bulut sürüsü koşar solgun gökyüzü üzerindekendilerini sokak lambalarına …

Devamını oku