Tag: Paul Valery

Üstünde güvercinler gezen şu rahat damınKalbi atar ardında birkaç mezarla çamınŞaşmaz öğle zamanı ateşlerle yaratırDenizi, denizi, hep yeni baştan deniziTanrıların sükunu çeker gözlerimiziBir düşünceden sonra, ah o ne mükafattır İnce pırıltıların o ne saf hüneridirBir seçilmez köpükte nice elmas eritirNasıl bi sükun sanki peyda olur o demdeVe güneş uçurumun üstüne gelir dururEbedi bir davanın saf …

Devamını oku

Gök! Benim… Geliyorum ölüm mağaralarından,Duymaya çarpışını sahile dalgaların,Görüyorum altın kürekli kadırgalarınBelirişlerini şafakla karanlıklardan. Ünlüyor kralları şimdi bu yalnız eller,Tuzlu sakalları parmaklarımı eylerdi;Ağlıyordum. Onlar utkularını söylerdiArdında gemilerin uzaklaşan körfezler. Duyuyorum boynuzların, süel borularınKalkışına tempo tutuşunu kürelerin;Boğuyor gürültüyü türküsü tayfaların. Şanlı burnunda gemilerin, coşkun Tanrılar,O eski gülüşleriyle dövdüğü denizlerinYontuk, dost kollarını bana uzatıyorlar. Paul ValeryÇeviri: İlhan Berk