Tag: Nurettin Özdemir

Sevginin Yalnızlığı

Yalnızlık gider bir yere. Bir yerden gelir çaresizliğim. Bizi mesafeler ayırdı çocuk! Ben de mesafeler gibiyim. İstesen kalkıp gelemem, Uzaklık başka güzel. Sen hayal gibisin çocuk! Gelebilirsen, kalk gel! Nurettin Özdemir

Yalnızlık Hülyaları

ISen çocuktun ve o şehir küçüktü. Vişne dallarında arzularımız, Alnımıza konan bir öpücüktü. Rüyasını bile göremediğim Bahçelerin yıkık duvarlarından Eğildiğin sular, köpük köpüktü. II Bilmem böyle mahzun düşündüğüm ne? Gurbet akşamları kirpiklerime Bulutlar dokunup geçiyor gibi. O zümrüt masalı unutmuşum ben. Gözlerinin garip güzelliğinden Sular çalıvermiş güzelliğini. III Bu tenha yolların beklediği kim? Bir şeyler …

Devamını oku

İstanbul Bildiğin Gibi

‘Sevilen daima düşünülür.’ I İstanbul bildiğin gibi, ‘Boğaz’ maviliğine mavi, Dalgalar hürlüğüne hür… Kıyılar yorgun amma, Sular gene hovarda. Gene bahçeli kahvede Bizim plaklar çalınır. ‘Aznif’ oynayan çocuklar, Her nağmeden efkarlanır. Her nağme hüzün taşır. Her nağme hasret dolu. Her nağmedeki hasret Kırar kanadı-kolu. Taşlar unutulur elde Ve bir şarkı dillerde: ‘Turna gelmez diyardan. Haber …

Devamını oku

Bir Yağmur Sonrası

        -Fethi Gemuhluoğlu’na ‘Kalbim uçurumlarda açan çiçek.      O kadın bu kalbi nerden bilecek? ‘                              Şinasi Özdenoğlu  Kalbim! .. O şarkıyı unutmadın mı?Dinmedi mi hala o eski ağrı?Bir küçük şehirde başlayan şarkı…Özlediğin yalnız o şen kadın mı?Kalbim! …

Devamını oku

Yetim İstanbul

‘Çocukluğa, küçük şehirlere, ilk aşka, senin gidişine  ve İstanbul şehrinin yetimliğine dair…’  Bir zümrüt masaldı çocukluğumuz;Bembeyaz çiçekler söylerdi onu.Nedir, bilir misin unuttuğumuz?Ömrün başlangıcı, masalın sonu. Acısı duyulur bir yerimizde,Küçük şehirleri hatırlamanın.Bir sır gibi yaşar gözlerimizde,Buğulu rüyası geçmiş zamanın. Duaların narin yapraklarında,Tanrı’nın yüzüne bakmadığı kul.Bir ayet gibidir dudaklarımda,Sen gidersen yetim kalır İstanbul. Seninle güzeldi kubbeler şehri.Senin …

Devamını oku

İstanbul Sabahı

Bu aydınlık, bakışlarının güneşe vurmasıdır.Bunlar saç değil, sarı güllerin savrulmasıdır. Ne bahar, ne sonsuz mavilik, zamanı güzel kılan,Kalbimin ansızın gözlerine vurulmasıdır. Garip telaş.. uçarı gönül.. hülyalı saatler.. hepsi boş!Özlenen, bir sualin bir bakışta sorulmasıdır. Bu, fırtınadan arta kalmış beyaz köpükler,İçimdeki çılgın denizlerin durulmasıdır. Asıl çekilmez olan hayatın yükü değil,İnsanın bir amansız koşuda yorulmasıdır. Nurettin Özdemir