Şub 23
Hayat Gidene kal demeyeceksin…Gidene kal demek zavallılaraKalana git demek terbiyesizlereDönmeyene dön demek acizlere,Hak edene git demek asillere yakışır.Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme,Yoksa değersiz olan hep sen olursun… Düşün…Kim üzebilir seni senden başka?Kim doldurabilir içindeki boşluğu,sen istemezsen?Kim mutlu edebilir seni,sen hazır değilsen?Kim yıkar,yıpratır seni izin vermezsen?Kim sever seni,sen kendini sevmezsen?Her şey sende başlar, sen de …
Şub 23
Güz mevsimidir bu,kalbinin kırıldığı mevsim!Git bu yerlerden,durma git!Güneş yamaçta sürünüyor,tırmanıyor, tırmanıyor,ve her adımda durup dinleniyor. Ne varsa dünyada öyle solgun,yorgun ve gevşek tellerdeçalıyor rüzgar şarkısını:Umutlar uçup gitti-O ardından yakınmakta… Güz mevsimidir bu,kalbinin kırıldığı mevsim!Git bu yerlerden,durma git!Ey dalındaki meyvetitriyorsun, düşüyorsun yere,nasıl bir sır verdi kigece sana,yanağın, o gül yanağınbuz gibi ürperişler içinde. Susuyorsun, karşılık vermiyorsun,kim …
Şub 23
Kararan havayla, çiyin avuntusu akmaktayken yeryüzüne doğru, görülmezce, işitilmeden —çünkü yumuşak patikler giyinir avutucu çiy, bütün avuntuyla yumuşamışlar gibi— anımsarsın sen, sıcak gönül, anımsarsın, bir zamanlar nasıl susadığını, kutsal gözyaşı ile çiy yağışlarım özleyerek yanıp tutuşurken, bitkinlikle susadığını, kemgözlü akşamüstü güneşinin bakışları sararmış otlu patikalar üzerinde kararmış ağaçların içinden geçip dolaşırken çevrende, güneşin kör edici …
Şub 23
Haykırışan kargalar Darmadağın uçuşuyor kente doğru. Neredeyse yağacak kar Yeri yurdu olana ne mutlu! Donmuş kalakaldın, Hanidir gözlerin arkada! Boşuna kaçışın, ey çılgın, Kıştan uzaklara! Dilsiz ve soğuktur binlerce çöle Açılan bir kapıdır dünya! İnsan senin yitirdiğini yitirse Bir yerlerde duramaz bir daha! Sen şimdi solgun, sarı Kış gurbetlerine lânetli, Hep soğuk gök katlarını Arayan …
Şub 23
dışarısı kırbaç sesi, içimde bir torino atıaçım. belki de özlemi açlıktan sayıyorum.toplan dünya. yaşam toplan.çaresiz sahiplik toplan.gitmiyorum, hadi bakalım şimdi de gitmiyorum.aklım tahta bavulların içinde yolculukta.ben buradayım akılsızlığın başındahasta bir ruh gibi koşulamıyorum.dur, bunu anlatamazsam çok ağlayacağım.ölüm geliyor bir şeyi anlatamamak zira.tımarlanmıyorum deli atlar gibikalbim duracak. vaktin peşindeyim.bazen de duruyorum saatler gibiolmaz zamanlarında.soğuk. soğuktan donuyorum …
Şub 23
3 Ocak 1889, Friederich Nietzsche, Via Carlo Alberto’da ki 6 numaralı evinden dışarıya gezinmek ya da mektuplarını almak için postaneye gitmek üzere çıkar. Ondan pek uzak olmayan bir mesafede, daha ziyade ondan uzaklaşır bir vaziyette, taksicinin biri, inatçı atıyla cebelleşmektedir. Tüm zorlamalarına rağmen at kıpırdanmamakta direnmektedir. Bundan dolayı Guiseppe ya da Carlo ya da Ettore’nin …