Tag: Neriman Calap

– bir çay içimi dostluğuna gelmiştim “bir vardı/ bir gitmiş” dedi ardımdan- geçtiğim kentleri yağmurlara bıraktım ışık hızıyla gezinirken zamanın içinde beşiktaş iskelesinde bir kaç tozlu anı didim sokaklarında rüzgâr yüksel caddesi’ni bir demet nergisle geçerken kar düşen akşamlar… gölgeler düşüyordu uzayan yollara kaç geceyi, ay’ın peşisıra yollar boyu taşıyıp durdum anaforlar oluşturuyordu yalnızlığım tenimde …

Devamını oku

amforada balkıyan suyun dilindeunutma makamında yürüdüm günleridurmadan yağmur gecelerce… kuşlar çığlıklarla ezberliyor tükenişitenhayım mor ötesi acılardabir savaştan çıktım aşk faslındayok olanı sevmiştim, yalnızlığımı aslındakuytumuzda saklayalım unutuşlarımızıkülüme derman diye, tüm susuşlarını… -limanda demirli bir martıyım şimdi- sesindeki keman ezgisinive unuttum ellerimi baharlardatelaşlı bir iz kalmış içilen kahvelerdenboncuk taktı saçlarına küstümotu, dilsizimkayıt yaptırır vadesiz özlemlereışık gözlü bir …

Devamını oku

1. maviye kesen bir özlemi büründü içtenlikle güne dökülüveren güz dinlendi buluta yaslanıp güneş bulut alabildiğince deniz olabildiğince rüzgâr göçmen kuşlar ilkeleriyle var olan telaşlı martı dillendirdi günü içsel kasırgasında örtüsü güzdü sarındıkça bulutsu şalına sınırsızlığı arıyor, kendinden göçebe… – gülümseme gözlü küçük çocuk pipnanlığı yüklenip uzaklaştığın gemi yağmurlara nokta koyan hangi limanda demirli?- 2. …

Devamını oku