Tag: Necip Fazıl Kısakürek

İki yıldız arası göğe asılı hamak…Uyku, uyku… Zamansız ve mekansız, uyumak.Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.İlgisizlik, herşeyden kesilmiş ilgisizlik;Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.Usandım boş yere hep gitmeler, gelmelerden;Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden! Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;Raflarda …

Devamını oku

Yıllar bir gözyaşı olup da kaymışBu eski heykelin yanaklarında.Yapraktan saçını yerlere yaymış,Sonbahar ağlıyor ayaklarında.Süzüyor ufukta bir kızıl yeriİçi karanlıkla dolu gözleri.Alnında akşamın ince kederi,Sessizliğin sırrı dudaklarında. Yanan bir kağıtta nasıl bir satırKaybolursa, akşam onu karaltır.Artık o silinen bir hatıradırBir ıssız bahçenin uzaklarında. Necip Fazıl Kısakürek

Tahtadan yapılmış bir uzun kutu;Baş tarafı geniş, ayak ucu dar.Çakanlar bilir ki, bu boş tabutu,Yarın kendileri dolduracaklar. Her yandan küçülen bir oda gibi,Duvarlar yanaşmış, tavan alçalmış.Sanki bir taş bebek kutuda gibi,Hayalim, içinde uzanmış kalmış. Cılız vücuduma tam görünse de,İçim, bu dar yere sığılmaz diyor.Geride kalanlar hep dövünse de,İnsan birer birer yine giriyor. Ölenler yeniden doğarmış; …

Devamını oku

Duvara, bir titiz örümcek gibi,İnce dertlerimle işledim bir ağ.Ruhum gün boyunca sönecek gibi,Şimdiden ediyor hayata veda. Kalbim, yırtılıyor her nefesinde,Kulağım, ruhumun kanat sesinde;Eserim duvarın bir köşesinde;Çıkamaz göğsümden başka bir seda… Necip Fazıl Kısakürek

Ak saçlı başını alıp eline,Kara hülyalara dal anneciğim!O titrek kalbini bahtın yeline,Bir ince tüy gibi sal anneciğim! Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,Gecenin ardında yine gece var;Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,Yaşlı gözlerinle kal anneciğim! Gözlerinde aksi bir derin hiçin,Kanadın yayılmış, çırpınmak için;Bu kış yolculuk var, diyorsa için,Beni de beraber al anneciğim!… Necip Fazıl Kısakürek