Tag: Mihail Nuayme

Zamanın uzun tünelinde nesin ki sen, geçmişin yankısı, geleceğin sedasından gayrı?  doğmadan önce yazılmıştı senin yazgın,  öncesi ve sonrasıyla hayatın.  Ne doyacak açlık vardır orada, ne uyuyacak ölüm,  ne de doyuma ulaşacak aç gözlülük.  İnsanlar sırlarıyla şaşkın,  bilselerdi keşke onlarda varolan esrarı… Mihail Nuayme

Yorulmadın mı? Bir ileri salınıyorsun, bir geri, ne istiyorsun? Nereye gidiyorsun, dur durak bilmeden? Sanki sen de benim gibi iki kalplisin; köle ve özgür. Biri kaçmak istiyor diğerinden, ama kaçmak imkansız! Söyle ey deniz! Sende hem iyilik hem de kötülük mü var? Sükunetinde güven mi var? Dalgalarında ürkeklik mi? Yayılışın kolay; çekilişin zor mu? Alçalışın …

Devamını oku

Ey şu mezarlar arasında oturan!Yatanları toprak ve kurt olmuş çoktan!Ey dostum şu ağladığın kimse var ya;şüphe yok,ya bir sırdaş, ya bir dost, ya bir kurt,ya da de ki en iyi insan. Lakin,yarın onu unutacaksın.Bana gelince;toprak altındayım ömrümce,söküyorum kokuşluğumun artıklarını,nice değerli istekler önemsiz oluyor hemen,fani yaşamımızın bir anında ve de aniden. Ey kuruş kuruş servet yığan!Gündüzünden …

Devamını oku