Tag: Mahmut Temizyürek

Nasıl bir hırsla çıktıysam o mahşeri kıtlıktanLanetlenmiş bir obur oluverdim sonundaHer şeyi rüzgâr hızıyla tüketebilirim  Hayalleri, umutları, ütopyalarıOlmamış sayabilirim bir andaYüzüm asitlerle yıkandıkça matlaştı  Nefretimin aynasına dönüştü zihnimÖfkemin salyasından serumlarla doyupKahrettiğim her şeyin donuna girdimHazlar acılar gündelik maskem olduBazen iskeletimle bazen gölgemleBazen hıçkırığımla dans edebilirimHıncım bile zarifleşti zamanlaDuygusu belirsiz huylar edindimTükettim eski dostlarımı bir birYenileri …

Devamını oku

Ürktün oğlum, huylandın hep, az mı kışkırtıldın yalnızlığadaha kirpiklerin kırpışmadan doluşan anılar da bıraksın istedin senibir kör kadar sabırlı olamadın, alaycı hiçyazık ki sağırlar kadar alıngandınBir çift göz gezinse gözlerinin karanlığındaçalınmış buluyordun yoklandığında kalbiniKalbin! ayaklanan bir sığırcık sürüsü kadar gürdü kalbinKalbin! onu yeniden tanımla, unuttuklarınlasüt kutusunun yaldızından sızdırdığın ışıkla okuduğun mülkiyetin kökenionu koru diyordu sana …

Devamını oku

Eyyo diye başlasın bu şiirİlk kar sevinci sansın çocuklarRuhum, sivri dilini batır şu şehreCami avlularından uçuşsun kuşlarSözlerin kavuştuğu ilk insana sarılsınYol değiştirsin, şuradan gitsinUlaşmak istediğin sıcak yataksaalacağın bir şeyler olmalıbahçelerden, balkonlardan, pencerelerdentitreşen diri memelerden mesela. Bura, ora, öte ve sınır-öteAyşeFatmaHayatSuDenizAteşBuzGururluRomyçılgınBettyhüzünlüTanyavaracağın yer bir insansave insan ulaşmaksa, unutma sakıngözucunda tut ruhunu, kaydırmaSen duymuyorsan ne kimse kimse, ne …

Devamını oku

Ellerine doğmuştuk hevesleIrağın olduk şimdi seninKapılar yüzümüze kapandı bir birİnandık ki dünya gelip geçilen yerGeçip gitmek yaşanacak her şeydir O ince zekâ, kılcal bilgiOlabilir saymıyor biziBiz ki, gövdesi varsa oyuz dünyanınBu yalın ayakları, bu sakar elleri Bir adacık oluyoruz konduğumuz her yerdeOrada, öbür adaların yanındaBir adacık, ki herkes bir boz, bir maviKendiyle uğunan kumrularızSavrulan toz …

Devamını oku

İnsan tutkusudur, ona benzer Yaşken güneşle dağlar gezmiş… Yorgun gelmiş bir kedidir insan hayatı yinelemekten. Kalbine koy, uyuyakalır Tırnakları gevşer, mırıltısı damlar damardan Unutur bazen kurutulduğunu Bu var ya, bu tutku, her gece kazana atılır rüyasında Sabah, acı da pıhtılanır. Esirlerden alınma kandan böyle bir huy geçmiş Akşam, açılır ansızın bir rüzgârla tutkunun arka kapısı …

Devamını oku

İnsan en iyikalabalıkta, akşamüstü öğreniyor kendiniadını, adresini, dünyadaki yeriniŞaşırtmasa, gazetelerden habersiz ağacın serçeleriGürültüyle gülüşüyorlar, toplanmışlar daSaçma, ama yine de sapan kullanıyor çocuklarOysa insan bir ömür unutamıyormermileri, Köroğlu’nu, Robin Hood’u, Hazreti Ali’yiyalanı, gibiyi, şeyi, filanıaşkı, hasreti, beklemeyiinsan en iyikalabalıkta, akşamüstü öğreniyor İnsan en iyibirini dinlerken öğreniyor kendiniyüzün çırpınışını, elin kederinibakıştaki anlıyor musun’usürçmedeki gizlenme telaşınıöğreniyor, yapıyor, ne …

Devamını oku

Ne gidecek yerim var,Ne gelecek kimse banaTarih, git diyor, sonuma gitGit de bul seni sen yapan kaderiBulmak, cama yansıtmakmış gölgeni Çocukken öğrendiydim, hayat bir yılandırŞimdi sergiliyorlar bir yılan gibi camekânda beniAtamdı Gılgameş,Onun heves diye bıraktığı ölümsüzlüğü ararken buldum yılanıHerkesin öyküsüyle buluştuğum andır bu anŞimdi ne gidecek yerim varNe gelecek kimse banaOysa herkes burada Nefesimden kalan …

Devamını oku

Noktalarda duracak kadar dengeliyimDar dünyada diken üstü duruşlar Doğrularım ki tutunduğum kuru dalDönüşsüz hatalardan öğrendigim yanlışlar Yüzümde bir parça aydınlık bazenUmutsuz geceler biter birden ışıyışlar Evler şarkılar aşklar arkadaşlar bırakıp gittimHer mevsim giden kuşlar gelen kuşlar Her insanın rakibi yalnızca kendisiymişKöpek yarısı dünya seyirciler alkışlar Kara değirmenler gordum kararıp kalmışlardıÖğütmeyen öğünürmüş için için çürüyen taşlar …

Devamını oku