Tag: Kemal Varol

bir tespih gibi dağılıp hatırlarken seniöptüm etimdeki kızgın mührün sızısından dizlerimde işleyen yaraların haylazlığıyla hayata benzeyen sözler ettim kime rastladıysam kime baktıysam: birden acıyla bozkır ömrüm bu kaçıncı düğüm atılan bana, bu nasıl böyle küf söyle: artık ne, bu harabe kime boğaza tıkanan yutkunma nedensiz bir akşamdan kalma nem gibi unutuldum ah! kim ki kaldı …

Devamını oku

kekre bir kapının önündeyim işte böyle çok zamanâh! üvey heveslerin peşinde muhâcirderin yamaçlarda seferi bir halkın öksüzüyümçıbanlarıma ilişecek gücü bulmak içinyol boyunca izler bıraktımçarpık çentikler attım sağ kalan yanlarımatoprakta bir kaç damla erken kan..yine de kimseye anlatmadım, ilksiniz:düğümüm karardı da her seferindemecbur kaldım öldürdüğümü sevmeye kekre bir kapının önündeyim işte böyle çok yazelbet ben de …

Devamını oku

I âvâz sokakları gönendirmek için gezinen yüzüm şimdi pasartık kesif kokularla anılıyor adım ve cismimher kötülüğe varım artık: annem beni görmüyorçünkü anneler bir gün icâzet verir her cocuğa:git ve gözlerin güz olmadan başkalarını öv artık. eski bir sevgilinin hatırasını örter gibikapandı ardımdan yedi kibir bir karar üstüneyüz sürdüm yolların sonsuz âvâzına, yürüdümmelekler bakmasın diye uyurken …

Devamını oku

susulur, orda işte, sesindeki kargaşaya aldanır gönülbir gün bir çocuk mecbur sorar:bu nasıl gitmekkahır, korku, sabır; vedâ bile mahrum banayalnız, etten ve kemikten bir ses: gitme!hüküm soran donuk annediröpüp başıma koyduğum bir elgıyâbında yargılanır kalbimanlatılır: buymuş sana sebep kardeşe sızıdünyaya selamgeriye mektup bırakılırçünkü ‘yokuş yol’da gece kurşungündüz çizme dağıtır devletdurulur gökyüzü, davullar susarbir düğün, bir …

Devamını oku