Tag: Hasan İzzettin Dinamo

Meydan Okumak

Bizde neden ağlayan bir Fuzulî çıkmışŞimdi anlıyorum bunu derinden.Kaç Fuzulî, Fuzulî olmadan önceKahrolup gitmiştir üzüntülerinden. Öyle çekmişim kiArtık benden sonraBirkaç satırımın yaşaması bile bana vızgeliyor.Artık bahçemdeki yemişlere ne güleryüzlü bir dost ne hırsız geliyor. Demek, diyorum, bu duruma gelirmiş budana budana bir şair.Ölümsüzlüğe sırtını dönmüş şiirArtık acıya meydan okuyabilir. Hasan İzzettin Dinamo

Dokuzuncu Sonnet

Yağmur yağıyor, kış yağmuru şakır şakırGecekondumuz birkaç yerinden yine damlıyor.Üstümüz eski püskü, tel dolap tamtakırUmutsuzluk aç karga sesleriyle bizi selamlıyor. Pusmuş kilimin üstünde altın gözlü sarmanBir huzur müziği üflemede mırıltıları.Gürültüler kopmada evin ardında zaman zamanDağı çökertmekte üstümüze yağmur suları. İçiyoruz Şerife’nin yorgun eliyle koyduğu çayıIsınıyoruz, peri padişahının sarayıBizim gecekonduyla hemen yer değiştiriyor. Tepe koptu dayandı …

Devamını oku

Ahanda’dan Karacaahmet’e 80 Yıllık Bir Şiirin Öyküsü:Hasan İzzettin Dinamo’nun Şiirleri

Yedi yıl boyunca Yemen’de savaşan ve ardından çocuklarını Akçaabat – Ahanda’dan İstanbul’a götürerek daha iyi bir yaşam sürmek isteyen Ahmet Çavuşla Şakire’nin 8 çocuğunun yokluk ve hastalıklardan ölmeden kalan üçünden en küçüğü Hasan İzzettin, 1909’da doğmuştur. Kısa bir süre sonra babası ve annesini kaybederek devlet korumasında yetişen Türk edebiyatının en önemli roman kahramanlarından sayılabilecek Dinamo’nun …

Devamını oku

Yirmi birinci yüzyılın insanlarına

Bir Eyüp sabrıyla bekledimSabahı olmayan gecelerde.Gül dalları yerine demir çubuklar vardıMünzevî-münzevî pencerelerde. Dört uzun yıl boyuncaDışarda koskoca bir doğaBaştan çıkaran kokularıyla doldurdu yolları.Her bahar göğün kapılarındaŞarkılar okudu tarla kuşları. Apak bulutlar geçti habersizÂşıklığımdan, şairliğimden,Bahar yağmurları bensiz yağdıEbemkuşağı açtı bensiz. Bir Eyüp sabrıyla bekledimGübreliğinde günlerimin,İnsanlar olmadı farkındaEn küçük hünerimin.Ne de bir kimsenin haberi oldu varlığımla yokluğumdan.Yalnız, …

Devamını oku

On Birinci Sonnet

Kendimi varisi sanırdım şiir imparatorluğununBelki de bu yüzden ömrüm boyunca sürgünlerde gezdim.İçimdeki altın yeleli arslanı görmeseydi kanunBir canavar gibi gurbet gurbet böyle sürülmezdim. Güzel bir Türkiye hayali ve mutlu insanlarOturdu yazamadığım şiirlerime boydan boya.Katakomplardan kalkan düşüncelerin döktüğü kanlarÇaldı en uysal düşünceme bir kanlı boya. Dikildi karşıma demirden yumruğuyla felekYol verdi birer birer geçsin diye cücelereSürdü …

Devamını oku

Sonnet

Yürüyorum kara toprağın ıssızlığındaSeni nice göresim geliyor, Amarillis’im.Ben, aydın bir insan eski bir çoban kılığında,Sen yaşadın diye geliyor bu yerleri öpüp sevesim. Seyrederim geceyarılarına dek yıldızlarıKimin şerefine donanmış derim böyle gökyüzü?Hep böyle sensiz mi geçecek bu cennet yazları?Hep böyle sensiz mi yolcu edeceğim turnalarla güzü? Yeşil yollarında yürür gibiyim sonrasızlığınAcılar toplamakta son çiçeklerden gönlüm yığın …

Devamını oku