Tag: Gustavo Adolfo Becquer

Bir gülüşüne yeryüzünü bağışlarım;bir gülüşüne gökyüzünü;bir öpücüğüne… bilemem,ne bağışlamalı senin bir öpücüğüne. Gustavo Adolfo Becquer

Bir gözyaşı gözüktü gözlerinde düşmek üzereVe benim dudaklarımda bir özür dileme.Gururla konuştu o ve gözyaşını sildiVe söz benim dudaklarımdan gitti. Ben kendi yoluma giderim şimdi ve o kendi yolunaFakat düşündüğümüz zaman aşkımız konusunda,Ben,“o gün ne diye çenemi kapattım?” derim bugün bileVe o der “Ben ağlamadım ne diye?” Gustavo Adolfo BecquerÇeviren: Vehbi Taşar

Bir kadın zehirledi benim ruhumu,başka bir kadın zehirledi vücudumu;hiçbiri gelmedi aramaya beni,suçlamam onların hiçbirini.Dünya yuvarlak olduğundan, dünya bir eksen etrafında döner.Yarın bu zehir dönerek eğer,zehirlerse nöbetleşe, kim suçlayabilir beni?Verebilirmiyim bana verilenden daha iyisini? Gustavo Adolfo BecquerÇeviren: Vehbi Taşar

Havadır iç çekişler ve havaya gider.Sudur gözyaşları ve denize gider.Kadın: anlat bana, sen biliyorsan eğer,Aşk unutulduğunda, o nereye gider? Gustavo Adolfo Becquer Çeviren: Vehbi Taşar

Sen tayfundun, ben de yüksekbir kuleyim gücüne meydan okuyan;Ya sen dağılacaktın dört bir yanaya da alaşağı edecektin beni! Olanaksızdı! Sen okyanustun, ben de dimdikyükselen direngen kaya, gelgitlerine;Ya sen kırılacaktın çarparak bana,ya beni sürükleyip götürecektin! Olanaksızdı! Sen güzel, ben yüce: Alışkınız,birimiz ayakları yerden kesmeye,öteki eğilip bükülmemeye:Yolumuz dar, çarpışma kaçınılmaz… Olamazdı! Gustavo Adolfo Becquer Çeviren: Vehbi Taşar