Tag: Gülten Akın

Yorgun savaşçılarız, yengiler eskitti biziUtanırız tadına varmaktan içkilerimizinBiri bütün güneşleri toplar, vermeye bekletirÜşümekten değil korku, ısınır olmaktanYorgun savaşçılarız, sevgiler ürküttü bizi Tutulmuş dağ yolları oklar ve tuzaklarBiri dostluk adına bağışlar çirkinliğimiziDüz yollara düşeriz yeniden oksuz ve tavşansızYılgın savaşçılarız, sevgiler ürküttü bizi Gülten Akın

bir yerlerde sürgit yapılan bir şeylerkımıldamaktadırbitenleri vardır, durur orda, olduğu yerdeçekilmeyi bekler ya da resimlenmeyiöyle sanılırgüzün bir yanında o çini sobakendini kaçıran mavileriyleöte yanı yağmurbitmiş ve fotoğrafı çekilmiş bir kuzineysekış mutfağındahiç de sessizce durmuyordurçünkü açık pencereden girmişgirmeyle birlikte kendiniduvardan duvara çarpanbirçok dövme kuşu izliyordurkanatları gagaları kan revan bir de seni seviyorum fotoğrafıneden sen yoksun içinde …

Devamını oku

Gülerken yüzünDem çeken bir güvercinin sesiniİçin için büyüyen çimenleriBaharda lunaparkı, bayramyerini Ve alışkanlıklar dışında her şeyiGülerken yüzünAşıyor geçmişin acılarınıKendini yarına değiştiriyor Gülerken yüzünSanki çarmıhını kırmışsınSenin ve ardından geleceklerinAylası alnına düşmüş geceninOturmuş ağlıyor kendisi Bunu öyle candan öyle yürektenÖyle bir tutkuyla istiyorum kiAklımda hep öyle kalmalısın Gülten Akın

Sonsuz tenin bir serap olduğunubilen kadınlarsonsuz tine büyücülerle yönelen kadınlar kısık bir perdenin o gerçeğigösterdiğinden umutlubir perdenin kısık yeri kadarincelen kadınlar dünya, nedir onlardaki yansındemir mi, ateş mi, belki cehennempervaneler işte, renkli camlaraçarpa çarpa hayal kanatlarınıtükenen kadınlar Gülten Akın

Bunlar en mutlu günleri ayrılığımızın Yanaşmadan özleminin limanlarına Bir uzun hava içinde kendimiz kendimizin Uzasın dönmenin saçları, çağırma uzasın Gülten Akın

Onlar için pazarlar, erkeklersevda ile sıkıntı arasındabir gider bir gelirler gencömrü aşmak, bir dağı aşmaksırtta çocuklarsonra da genç sanmaları kendileriniol sebeptendir. saati sormadan korkuları vardıryitirmek tek yılgısevdikleri sevmedikleri de olmuşsa zamanlaşakırlar sevdiklerini deötekini nevroza dönüştürüp saklarlar. Gülten Akın

Ölümün ve göçün dokunmadığı tek nesnevar mıdır ölüm yok eder göç değiştirir kendisi kalamaz kimse sarp ve suskun ninelerden başka onlar kimi zaman sırtlarında kimi zaman sımsıkı kucak hala evin bebelerini avutmada kimse kendi gibi kamamıştır o seven sevilen amca döner birgün apansız, bırakılan kente herkesin doğduğu evi haraç mezat açmıştır izinsiz eski sandığı artık …

Devamını oku

Tadını, yağmura duygulanmanınPaylaşır kuşlarla biri gizliceGülmesini tutamamış bir sincapSallanır utanç bahçelerinde Yalnız atlar yıkılır düzlerde suya özlemlerindenBir ben miyim yalnızlığa yenilen, sen, sen, sen Uzun sokakların ucunda evleriİlk denemelerden geri dönülmüştürİtildikçe içe, durduğu bilinenBazı dostları yitirmeye gidilir Yalnız atlar yıkılır düzlerde suya özlemlerindenBir ben miyim yalnızlığa yenilen, sen, sen, sen Bir kayığa biner geceleriSığlıkta o …

Devamını oku

kimse tanımasın için onlarışairler kimi sözcüklerini yok ettiler bütün öyküleri yazıp tükettibir kendi öyküsü kaldı dışarda kuşluğun son kuşu çekilirkensular uzaklaşır kıyı genişler işaret tırnağım boyandı, çıkmazbir kölenin gövdesine döndü gövdem en ağır sınavdan en saf olan geçeröder, geçer Gülten AKIN

İnsanlar bir gülü bir senetleDeğiştirmeye alıştılarİnsanlar başka insanların hayatınıBir hezaren sandalye midir hayatDizip kaldırmaya alıştılarİnsanlar yüreği ve onuru, alıştılarYelin üflediği yaprak mıdır onurYürek arsız otlar gibi ayak altındaTanımıyor kimde kimseyiVe kendini tanımak istemiyorİnsan tanımazsa kendini insanNasıl varolabilir Bu yüzden dünya hey koca dünyaDönüyor bir ölüler ülkesineSusanlar şimdilikOyunun dışına düşenlerYalnız onlar doğrulup kalkacaklarGün kıyamete erdiğinde Gülten …

Devamını oku