Tag: Georg Trakl

1Bir nefesin gölgesinden doğma bizlerDolanıp durmaktayız terk edilmişliklerdeBizler, yani sonrasızlıkta yitirilenler,Kurbanlarız, adandıklarımızı bilmezcesine.Dilenciyiz sanki, yok benim diyebileceğimiz,Kapalı kapılar önünde birikmiş delileriz.Körler gibi kulak kabartmışız, içindeFısıltılarımızın yitip gittiği sessizliğe.Hedefi olmayan yolcularız bizler,Bulutlarız, rüzgârlarda dağılan,Ya da ölümün soluğunda üşüyen çiçekler,Yerimizden kopartılmayı beklemekteyiz. 2Varsın, son acılar da somutlaşsın bende,Savunmuyorum kendimi, ey karanlık güçler.En büyük sessizliğin yolu sizlerden geçer,O …

Devamını oku

1 Doğup da bir soluğun gölgesindenDönüşüyoruz işte bir terk edilmişliğeVe biziz sonsuzlukta yitip giden,Kurbanlar gibi, adandığını bilmeden neye. Tek şey yok bize uysun öyle dilenciler gibi,Biz çılgınlara o kapalı kapıda.Fısıltımızın yitip gittiği,Sessizliği dinliyoruz körler gibi orda. Yolcuyuz işte yok bizde hiçbir erek,Bulutuz, rüzgârla sürüklenen,Çiçeğiz, ölümün soğuk ikliminde titreyerek,Koparılmayı bekleyen. 2 Bende gerçekleşsin en son acılar …

Devamını oku

İkide bir çıkıp geri geliyorsun hüzün,Yanarak sona eriyor altın rengi bir gün. Kibirsizce boyun eğer acıya her sabredenHoş bir sada ve hafif bir çılgınlıkla çınlayarak.Bak! akşam oluyor daha şimdiden. Tekrar geliyor gece ve inliyor bir ölümcülVe acısını paylaşıyor bir başkası. Sonbahar yıldızlarının altında korkarakHer yıl daha öne eğilmekte baş. Georg Trakl

Nice kentler gördüm, alevlerin kurbanıydılar,Zamanlar, vahşet üzerine vahşet getiriyordu,Ve toprak olmuş nice ırklar,Hepsi de günün birinde unutuluyordu. Tanrılar gördüm, bir gecede yıkıldılar,En kutsal çalgılar bile paramparçaydı,Ve çürümelerden geriye kalanlar,Yeni bir hayatla güne başlıyorlardı. Yeni bir güne başlayıp, yeniden ölüyorlardı,Hep aynı tragedyaydı sahnelenen,Hem oynanan, hemde anlaşılandı, Ve deliliğin karanlığından farksız acıları,Güzelliğin kadife görkeminiGülümseyen bir diken tarlası …

Devamını oku

Pencereye yağan karla bezeniyor,Uzun uzun çalıyor akşam duası çanı,Evin donanımı dört dörtlüktürSofra hazırdır birçok kişiyi ağırlamaya. Avare dolaşanlar, birkaçın üstünde sayıları,Karanlık yollarda varırlar kapıya.Altın çiçekler açan lütuf ağacıYeryüzünün serin çiğini soğuyarak. Avare sessizce atar adımını içeri;Acı eşiği taşa döndürmüş.Durur masasının üstünde ekmek ve şarapDuru bir parlaklık içinde. Georg Trakl