Tag: Friedrich Schiller

Ağaçlar hışıldıyor,bulutlar uçuşuyor Bir kız oturmuş yeşilliklerinde kıyının Dalgalar çarpıyor devler gibi, Oysa içini çekiyor karanlık gecede, Ağlamaktan buğulanmış gözleri. ‘Kalbim öldü,bomboş bu dünya. Hiçbir şey vermiyor artık arzulara. Yanına al çocuğunu ne olur kutsal varlık, Tattım yeterince yeryüzü mutluluğunu ben, Yaşadım,sevdim!’ Boş yere akıp gidiyor gözyaşları, Diriltmez ölenleri bu acı yakınışlar; Ama söyle,ne teselli …

Devamını oku

Zeus bir gün seslendi insanlara göklerden;‘Dünyayı size verdim, alın mülkünüz olsun! Bu sonsuz armağanı bölüşüverin hemen, Ama kardeşçe yapın, herkes hakkını alsın! ‘ Eli ayağı tutan herkes geldi üşüştü, Harıl harıl işlere sarıldı genç, ihtiyar, Ekin dolu tarlalar hep çiftçilere düştü, Elde silah avcılar ormanlara daldılar. Tüccar ambarlarını doldurdu tıka basa, Altın gibi şarabı rahipler …

Devamını oku

O dar vadideki yoksul çobanlarArasına uzak ellerinden,Genç ve güzel bir kız baharla koşarGelirdi ilk tarla kuşu öterken. Doğduğu yer onun başka ellerdi,Kimseler bilmezdi geldiği yeri;İzi de hemen kaybolur giderdi,Bırakır bırakmaz bu vadileri. Çobanlar genç kızı görünce hemen,İçleri neşeyle dolar taşardı;Olmazdı fakat hiç taşkınlık eden,Çünkü kız o kadar güzel, kibardı. Onlara mutlu bir elde yetişen,Bambaşka güneşler …

Devamını oku