Tag: Federico Garcia Lorca

Karnındaki karanlık manolyanınKimseler anlamadı kokusunu.Acıttığını kimseler bilemediDişlerinle sıktığın o aşk kuşunu. Binlerce Acem tayı uykuya yattıAlnının ay vurmuş alanında,O senin kar düşmanı göğsünüKucaklarken dört gece kollarımla. Bakışın, tohumların solgun dalıydıAlçılar, yaseminler arasından.Aradım vermek için yüreğimdeO fildişi mektupları her zaman diyen, Her zaman: acımın bahçesi benimGövden her zaman, her zaman şaşırtıcıDamarlarının kanıyla dolu ağzım,Ağzın ölümüm için …

Devamını oku

Dostum Miguel Pérez Ferrero’ya Nice nice yitirdim kendimi denizlerdekulaklarım yeni koparılmış çiçeklerle doludilim sevgiyle, sonsuz acıyla dolu.Yitirdim nice nice kendimi denizlerde,yitirdiğim gibi gönlünde birtakım çocukların. Bir gece olsun yoktur, bir öpücük verildiğindeyüzü silik insanların gülümseyişi duyulmasın,bir kişi olsun yoktur, yeni doğmuş bir çocuğa dokunduğundaatların kımıltısız kafataslarını unutsun. Çünkü güller arar alınlarındasert bir kemik çevren,insan ellerinin …

Devamını oku

Dallarında defne ağaçlarınınİki karanlık güvercin gördüm,Biri güneş,Aydı diğeri.Ey Küçük komşularım!Neresi olacak söyleyin kabrimin yeri?—Eteğimin dibinde. Diye söylendi Güneş.—Gırtlağımın içinde. Dedi ay.Oysa toprağı ben,Bir parça bilip kendimden yarardımİlerlemek için sürekli,Kardan iki kartal gördüm sonraVe baştan ayağa çıplak bir kızKi kartallardan biri ötekiydiAma kız hiç kimse değildi.Ey küçük kartallar,Söyleyin bana bir!Neresi olacak mezarımın yeri?—Eteğimin dibinde. Diye söylendi …

Devamını oku

Çok uzaklardan bir deniz güldü,Dişleri köpükten,Dudakları mavi göktendi.Ey sinesi çıplak acılı kız!Sen ne satıyorsun öyle?—Ben, denizlerin suyunu satıyorum efendim.Ey zenci çocuk!Kanında katışık halde başka ne var senin?—Denizlerin suyundan başka bir şey yok efendimBu acı dolu gözyaşları nereden akıyor anne?—Denizlerin suyunu ağlıyorum ben.Bu sonsuz acı ve kalbim!Kaynağınızı nereden alırsınız?—Deniz suyu zor ve acıdır, efendim.Çok uzaklardan bir …

Devamını oku

Suladı sesin yüreğimin kumulunuşu şirin tahta kulübede.Çiçek açtı bahar güneyinde ayaklarımınkuzeyinde alnımın bir eğrelti çiçeği. Bir ışık çamı dar boşluğun içindetürkü söyledi tansız, kaynaksızve kan ağlayan içim ilk defaumut taçları astı çatıya. Aktı içime o tatlı, uzak ses.O tatlı, uzak ses tazeldei beni.Tatlı, uzak, boğuk ses. Karanlık, yaralı bir geyik kadar uzak.Ve karda bir hıçkırık …

Devamını oku