Tag: Fazıl Hüsnü Dağlarca

Bu eller miydi masallar arasındanRüyalara uzattığım bu eller miydi.Arzu dolu, yaşamak dolu,Bu eller miydi resimleri tutarken uyuyan. Bilyaların aydınlık dünyacıklarıBu eller miydi hayatı o dünyaların.Altın bir oyun gibi eserdiAltın tüylerinden mevsimin rüzgarı. Topraktan evler yapan bu eller miydiKi şimdi değmekte toprak olan evlere.El işi vazifelerin önündeTırnaklarını yiyerek düşünmek ne iyiydi. Kaybolmus o çizgilerdenFalcının saadet dedikleri.O …

Devamını oku

Kuşlarda ses yellerde ses, dağda ses,Bir türküdür aramızda akan şey. Toprakların birliğini demez miAyvaların sarılığı kardeşim? Burda duyduğum duyduğumNane kokusu kokusu. Hadi beni sevmedinizGetirdiğim maviliği alsanız ellerimden. Fazıl Hüsnü Dağlarca

Dalarım engineKi yaşadığımAnıladığımdır. Roma’yla Kartaca’nın arasındaYüzer, sevgi sevgiİstanbul. Böler bir kuş düşüncemi ikiyeMavidenYarıda kalır içki. * Sen Deniz Gök,Bir an dursanız uykudaBüyür bir yosun geceye karşı. Tedirgin olur ölülerBir an yaslansanız karanlığa,Sen Deniz Gök. * Dersin kiEllerimize değecekYıldızlarBüyüyecek büyüyecek de. Dersin kiBir aydınlığı varSevgililer için,Karanlık sessiz de. Dersin kiUyuyamıyorumYalnızızGece, mavi de. * Sessizdi yeryüzüYeryüzünde biricik …

Devamını oku

Sevgimi unutmak için seyrederim bir tabloyu, bir mermeri,Ki ne kadar dalsa ruhum yeniden döner geriye:Okurum düşüne düşüne okuduğun şiirleri,Senin düşüncen geçerken üzerlerinde bir sıcaklık kalmıştır diye Fazıl Hüsnü Dağlarca

Bilmediğim ölüler içinde yasıMezartaşı olmayanın mezartaşıyım Fazıl Hüsnü Dağlarca

Dedi ki kuşkonmazDüşte kımıldar gibiÇok kızıyorumAdımı böyle koyanlara ben Ya kuşlar duyarsa bunuYaBile bile konmazlarsa bana – BilmiyorumEllerine ne geçecekNe kazanacaklarAdımı kuşkonmaz koyanlar Fazıl Hüsnü Dağlarca

Güneş öğretmenSevdirir kendisini çokOna döner bitkilerin hepsiYoksa oOnun aydınlığına döner hepOlduğu olmadığı başkaYaksa tam tepemizdeykenYandırsa da biziKavursa da yalaz yalazOnun sıcaklığı başka Bütün günler sürerÖğrettikleriGeceleyin bileKaranlıkta dolaşır sözleri onunAydeden yıldızlardan başka Fazıl Hüsnü Dağlarca

Yalnızlık, sabahların yaşadığı yalnızlık;Suların içindeki ışıklar kadar ılık. Hüzün, o mısralardan dudakta kalan hüzün;İkindi üstlerinde aydınlığı gündüzün. Uykular, ilk gençliğin gündüz gibi uykusu,Vücudun balık olup içinde yüzdüğü su. Sessizlik, geceleyin yolcusuz sokaklarda;Sükûn dalgalarının ortasındaki ada. Ruha uzak bir şehir içinden gelen rüzgâr,Ayrılıktan önceler, ayrılıktan sonralar. Müzelerde o ölü zaman, o gölgesizlik,Yüze değen eskilik, sonsuzluk, kimsesizlik. …

Devamını oku

Yarı aydınlıklar ki sahipsizVe mavi serçeler sabahtan erken.Çocuğum şarkı söyle sokaklardaSesin güzelliğini kaybetmeden. Kapılar açılır ardına kadarKuşlar uçar hatıralar içinden.Çocuğum bol bol masal dinleHenüz inanırken. En uzak gemileri korsanlarınSeyretmek yıldızların silinmesini.Çocuğum sor neden akşam oluyorAyıplamaz kimse seni. Bazı sahillerin serinliğiVe unutulmayan ilk demet.Çocuğum sana yalvarıyorumEllerin çirkinleşmeden dua et. Fazıl Hüsnü Dağlarca