Tag: Eugenio Montale

1. Sorma bizden o sözcüğü, her yandan sarıp biçimlenmemiş ruhumuzu, ateş harflerle açıklayan onu ve tozlu bir çayırda yitmiş safran gibi ışıl ışıl yanan. Ah o insan ki güven içinde gider, o kendi kendisine ve ellere dost, gölgesine dost insan inanmadı, sıvası bozuk duvarda yaz sıcağının iz bıraktığına yer yer. Bir çözüm isteme bizden sana …

Devamını oku

Bilirim en acımaz dudak bükülmesininen aldırışsız yüzden geçtiği zamanları:görünmeyen bir keder belirir bir an için,sokakta varmaz onun farkına kalabalık. Göstermeyin boşun, sözlerim, açık açıkgizli ısırığı, yürekte esen rüzgârı.Susmayı bilenindir en haklı neden, varsa.Bir barış şarkısıdır hıçkıran şarkılarsa. Eugenio MontaleÇeviri: Sait Maden

Uzanmak gölgesine, soluk ve dalgın,güneşten kızgın bir bostan duvarının,dinlemek böğürtlen dikenlerinin arasındantarlakuşlarının şakımasını, hışırtısı yılanların. Toprağın çatlağında, burçak otlarında ya daizlemek kırmızı karınca dizilerini,kâh dağılan, kâh toplaşıverenbaşak kümeciklerinin üzerine. Gözlemek dallar arasından, çırpınışınıdenizin uzaklarda, pul pul,yükselirken ağaçsız tepelerdenağustos böceklerinin titreyen şarkısı. Ve dolaşırken göz kamaştıran güneştehissetmek hüzünlü bir hayretlenasıl da benzediğini, hayatın ve acılarının,üstü cam …

Devamını oku