Tag: Cahit Koytak

yıldızlar, göz kaş ederek olsunseninle konuşmak istemeseler,niye o kadar uzaktan göz kırpıp dursunlar sana? bulutlar, yüreğinin terennümlerine ses katmak istemeseler senin,yağmur olup da niye insinler yücelerden? ağzından çıkanı uzaklara, onca yolu tepip deta buralara niye gelsinler? sen sözün açtığı yarasın varlıkta,ey insan, ey insan kalbi,sen yaraların en derini, en kızılı, en güzeli,en tatlı tatlı kanayanı!sen, …

Devamını oku

Badem ağacına, çiçeğinden sual olunsa,“Baharı bekleyin ve bunu saka kuşuna sorun!”diyecektir. Yağmurdan kendini anlatması istenecek olsa,“Tohum olun ve bunu toprağa sorun!”diyecektir. Bir kayadan bilgi sorulsa, suskunluğuna dair,“Kulaklarınızı tıkayınve bunu kalbinize sorun!” diyecekve tutup daha derin bir sessizliğe gömülecektir. Şairden de konuşması istenecek olursa, şiiri hakkında,kimi şair saatlerce, belki günlerce konuşacaktır size.İyi olan da budur belki. …

Devamını oku

Yüreğim parmağımın ucunda Ve dokunuyorum onunla senin Kiraz dudaklarına! Hissediyor musun sen de, Ben tam bunu yaptığımda, Sarhoş bir gök taşının Dünyayı sıyırarak Kayıp gittiğini tanrı’ya? Yüreğim elimin ayasında: Okşuyorum onunla Elma yanağını senin, Çeneni, saçlarını! Hissediyor musun sen de, Ben tam bunu yaptığımda Dolunayın buluttan sıyrıldığını Ve avuçlarımıza sığacak kadar Küçüldüğünü, evrenin? Yüreğim kulaklarımda: …

Devamını oku

I tam bir balerin gibi değil, değil de hani,kum tepesinin çevresinde parmak uçlarına basarak dönenbir hortum gibi giriyorerken çocukluğun peşindensahneye, sessizce, Zaman; yeterince hızlanınca duruyormuş gibi gözükebiliyor göze;ama, bize hissettirmeden sahiden yavaşladığı da oluyor bazenve bir ileri, bir geri, yerinde saymaya başladığı… böyle yaparak, fani ve hüzünlü olana alıştırmak istiyor olmalı bizi;hokkabaz gibi hoplayıp zıplıyor …

Devamını oku

bir körün çağlayana kulak vermesi gibihissetmeye çalışıyorum bütün ihsaslarımlaTanrının yaratma sanatını; görmeden yaratan ellerini, O’nun,rüzgârların yönünden,havadaki, ışıktaki, yüzlerdeki ve huylardaki değişmelerdençıkarmaya çalışıyorum, Tanrı, nasıl çözüp yeniden yumuşatıyor balçığı,neler ekleyip çıkarıyor,nasıl yoğuruyor onu, sonra nasıl öyle yepyeni bir biçim veriyor ona? ve bilmem kaçıncı gençliğinde uyandırıp da aşkaayağa kaldırmak için onu ciğerlerine nasıl üflüyor,neler fısıldıyor, eğilip …

Devamını oku

Altmışında aşk, safiyeti biliyorVe şerh edebiliyor onu, Ama safiyet olamıyor,Safiyetin kendisi olamıyor. Aşk mı, ayak izi mi, aşkın?Bir çiçek, bu, bir çiçek, meneviş rengi, Göğe yakın dik başlı kayaların Gölgesinde açıyor; Hem ölüm korkusuna benziyor,Hem ölümün çaresine benziyor. Cahit Koytak

Doymadım size, doymadım,Bahçemin ağaçları, bahçemin çimeni, çiçeği,Bahçemin dikenleri, doymadım size,Duvarlar, çitler, kayrak taşları,Kayrak taşlarıyla konuşan çeşme… Bazen rüzgârın uğultusuna karışıyor,Bazen ağustos böceğinin teranesineBüyük Bahçıvan’ın beni çağıran sesi,Eylülün sarı yaprakları çağırması gibiVe gecenin, sarhoş kelebekleri… Bir bahçe mi olsam, gittiğim yerde?Yalnızca bir ağaç mı pınar başında?Mor renkli bir güz çiçeği mi,Gök rengi bir yaz çiçeği mi …

Devamını oku

XI Böyle iyi, böyle iyi!Kimseye fazla yaklaşmıyorumDokunmuyorum daNesnelere, olaylara, fikirlere… Tanrılara da fazla yaklaşmıyorum, Şeytanlara da, insanlara da,Yaklaşmıyorum, ilişmiyorum, Dokunmuyorum. Çarparlar diye değil, Kaparlar diye değil,Yutarlar diye değil,Yorgunum, yorgun… Yorgunum yaklaşmaktan, Yorgunum dokunmaktan,Yorgunum, önce sarılıp, dayanıp,Sonra yıkılıp dağılmaktan. Böyle iyi, böyle iyi,Şimdilik böyle çok iyi! Cahit Koytak

iyi kötü herkesi, her şeyibulanık sularıyla Tanrıya götüren ırmakönce cehennemden geçecek;cehennemin bazen caz,bazen şiir ırmağı kılığına bürünüpiçimizi yakarak, semtimizdengeçişi gibi tıpkı… ve bu ırmak, cehennemden geçerkenhem arınacak, hem de gördükleriylebizim bildiğimiz ırmak olmaktan çıkıpgözyaşı ırmağına dönecek,bildiğimiz sımsıcak,çağıl çağıl ve aşıkgözyaşı tufanına… ve kabarıp, kabarıp taşacak o zaman,cehennemi de katacaksularına, sevinin,cehennemde kim varkim yok, herkesi…düşünün, ağlayın …

Devamını oku

şairim ben, varlığın evinde oturuyorum,düzgün ve temiz tutuyorum onu,her gün silip süpürüyorum,havalandırıyorum yeni esintilerle.buna karşılık, Ev Sahibim dekira almıyor benden. erken kalkabiliyorum her sabah;neden mi, çünkü, güneşin doğacağı saateben kendim karar verebiliyorum bu evde.kalkıp önce yıldızları topluyorumgece ortalığa saçılıp dökülen;sonra tarlaları suvarmaya gidiyorum,çayırları biçmeye,kendi küçük göğümde; ikindi üzeri, serin gölgeleriyleperçemlerinizi, yüreklerinizi yalayan.göçmen kuşlarla dolduruyorum nefesimi,ve …

Devamını oku