Tag: Birhan Keskin

Ağaç duruyor. Yol da, ot da. Duran bir şey var bende, ağaç gibi. Onu ayaklandırıp, oradan oraya gitmem zor. Bende bir ağaç duruyor, bir ot Eserse arada rüzgâr Ağacın saçlarını o tarıyor. Aşk ayaklandırmıştı bir kere hatırlıyorum, ama… Şimdi rüzgâr şimdi güz Ağacın dallarını zorluyor. Birhan Keskin

Ah, okumaya başlamadan önce Çiçeklere su vermek lazımdır. M.C.Anday “Bütün devrelerin birbirine girdiği bir dünya zamanıydı, viraneydi zahir. Bizi ilmek ilmek sökmüşlerdi, hiçbir şey söktükleri yerde değildi.” Burası yeni bir yer.. her şey dingin ve her şey huzurlu olacak burada, dediydin. Öyle oldu. Bugün, çünkü, sebzeli makarna yaptım. Her şey dingindi. Bugün o sebzeli makarnayı …

Devamını oku

“Şimdi” ve “Burada”olmanın kederine karşı çıkmadım. Dünyada iki kapılı bir han gibi durmanın,buraya böyle gelmiş olmanın,geçene yol açmanın, ki içinden rüzgar geçirmeninne büyük güç istediğini anladım. Durmanın en büyük sabır… İçimde yeryüzü konuştukça anlıyorum ki,bölünmüş bir hatırayım bendünyaya dağılan. Ve şimdi biliyorum, neden,yaş akıyoratımın sol gözünden Birhan Keskin

Yorgundum..köklerimdeki uğultuyla ölümü beklemekten…yaz bitmişti..bir deprem sesi geliyordu..yaprağını savuran ağacın köklerinden. Ben doğurdum seni..içimdeki kaynaktan, acı sudan..ben doğurdum seni, bir hayal için..ödünç bir bahardan. Birhan Keskin

Kıraç, boz ve kurak bir boşluktayımkilimleri rüzgâra karşı astımben buradasapların üstünde öğle uykusundayımdünya aşağıda dağlar uzaktaben küskünüm ama şu yamaç kadarama rengarenk, rüzgârda kilimlerve harman sonu, yorgun yaprak, kaçkın keler. Üzerine akşamın kapandığı gölüm benBir kez hatıra ettim aşkı, bir daha etmem. Seyrek salkımım bağdaGüz geçmiş üstündenve tenha. Göl gibi misin,Göl gibi misin?Göl gibisin hea!Rüyadasın, …

Devamını oku

Eksildim ben, azaldı içimdeki suYeşermiyor cümlem.OysaBen senin bir kimsenim, sensin esin.Buna inandım uyudum,Uyandım bununla durdum. Narın içinde canım niye kanıyor? Birhan Keskin

Konuşmam artık, ağır sözler söylemembir düş için sabahları göğsüme sedeftenbir çiçek işlerim Hiç bilmedim,konuştuklarımdan ne anladın,ormanın korkunçluğunu söyledim,ovanın serinliğini sustum,sen uzun bir uykuyu uyudun, ben düş gördüm Durmadan bir yoldan söz ettim:suyum ben, adımı unutmadım,dolanıp, bir gün yanına düştüğümbir dağdan söz ettim;dünyanın işine karışmadım,beni avutmaz dünya, beni tutmaz da,dolanıp içinde kirininyine temiz geldim. Göğsümde sedeften …

Devamını oku

İki yanım dağ,üşüdüm heybetindenBir adım daha güneşe, bir adım dahabir adım derken… genişledimuzağım artık kendimden. Kurumuş bir bataklık göğsümde,ayaklarımdan uzak duruyor su.Ve sessizliğin yankısıyla kuruyorumkendimi yeniden Mutlak ıssızlıkla buluştum,mutlak kopmuştum hatıradan.Bir şey değilim ben,geç benden. Ağaç tutunacaksa bende, köklerine güvensinyol gidecekse, varsın gideceği yere.Sabahın sisi ayaklarımı yalıyorgece de geçecek benden. Sustum. Yeryüzü olacağı gibi olsun. …

Devamını oku

Onlar, otlar, burada yoklar. Dedim sana.Bunca zaman geçti, çok bekledim, sen beklemehâlâ yoklar.Ben durdum, bekliyorum, onlar yoklar.Çok bekledim. Böylece,katıladım kendimi, durdum, taş oldum. Yoklar.Biri sonra kırdı taşımı.Yana devrildi biri. İki oldum. Yoklar. Önümsıra yürüyordu yol ve içimde yan yatmış dağlar.Açtı içimi, biri gördü, zamanın gümüş simive keskin kristal ağlar. Birhan Keskin