Tag: Birhan Keskin

Önü denizle başlayan rüzgarlı bir kasabadaydık.Sanki yıllardır oradaydık. Her şey düzelecekti.Orada doğmaya çabalayarak öldük. Meleğim nehir kanatlarını uzaklıklarda yıka şimdi. soğuktu, ısınamıyorduk. Bu kadar yakınken. Aramızdayalnızca o hava boşluklarının dolaştığı odalardaydık.Biriken bütün rüzgarlar işte orada, o deniz kasabasındao çok köpekli, çok rüzgarlı yerde patladı. ikimizi aynı gökyüzüne baktıran, neydi o, ışık söndü. Sustum.Sustum. Sustum. Sustum.Bütün …

Devamını oku

Ben çok eski bir fotoğrafta duruyorum.Yüzüm o fotoğrafta bile eski bir fotoğrafa benziyor.Karmakarışık bir mitoloji, sarmaşık bir tempotam o anda durmuş fotoğrafa;hâlâ duruyor. Bir büyük yangında donakalan bir an:Köprüsü yok bir köprü ayağı,kaderle yerinde duran.Suyu çekilmiş bir çukur çeşmebir vakit sebil, vebir devrinde gülmüş sonra yıkık eski bir şehir. Beş kadın bir de yeşile yakın …

Devamını oku

I Betonun hüznünden doğdumsuyun isyanındangüneşin kırılganlığına dokunupgeliyorum. Sana söz yakışır, ağzını hazırla. Kırık bir şehir hikâyesinden doğdum,kırk meseledenbardaklar ve demli çaylara dokunupgeliyorum. Sana söz yakışır, elma de. Aslı ve Astar’ı olmayan bir hikâyeden doğdum,karşı’lar ve balkonlardankorna seslerine karışıpgeliyorum. Sana söz yakışır, ağzını hazırla. O eski hikâye bitti,şaşkınlığımdan doğdumdenize düştümkuruyup geliyorum. II Aslındahazin bir öyküdür buanlatmaya …

Devamını oku

Dur.Burada, uzun uzun, bir durakta dur olmuşum.Oradaydım, şimdi.Burası araf’tan sonrasıdur… arafımı da, yazmıştımbir gün sana..sen o arafı okuyunca ağlamıştın.Ben de yazarken dur.. çok ağlamıştım hemde.Esrar dede kadar ağlamıştım:“Ağlatmayacakdın, yola baktırmayacakdın;Ol va’de-i tekrar-be-tekrarı unutma!Burası araf sonrasıdur. Arafta çok bekledimdi.Şimdi burada duracağım dur..Dünya yuvarlakmış!.. O dönüyor! durdur.Dönenlere bir şeyim yok diyeceğim; durBende döndüm zamanında.. Döndüm, Durdum..Şimdi dönmeye …

Devamını oku

bütün günüme bütün güneş düşse ne olur,ne yazar üstümden bulut bütün yürüsebir tutmuyor beni, ayrılıyorum ikiye. sakladıklarımı görmene gerek yok jospi. bazılarımız durdukları yerde öldüğünü söylüyor.(dünya boktan, sen tamsın, kurduğun cümle eksik)bazılarımızda eski yıpranmış bir hatırayıkorumak için apışıp kalmış bir çatı.(sanki eline alsan, yapacaksın gibi.) bu dünyada insan dediğin ikiye ayrılır jospibir: ayrılıktan sonra hiçbir …

Devamını oku

Ben bu içimin yankısı, ben bu içimin koruylabu narı daha fazla taşıyamam.Düşecek ellerimden, dağılıp dökülecek odaları,dayanamam.Benden sana mevsimlerden anne, uykularımdan tüller,ömrümden ağrılar sızmıştır.Bu aşk bende bir imkânsızlık tasarımı gibi kaldı,kaldıramam. Adı Şubat olan bu şiirde kalbimuzun bir nehir gibi ağrıyor. İnat yumağım çözüldü.Sol omzundan siyah atımı, sana düştüğüm o eski şubattançukurumu alıyorum.Benden kalan boşluğa kırmızı …

Devamını oku

I “Bir kereye mahsus yaşanan her ankendi hatasını bir daha düzeltilemiyecek biçimdeiçinde barındırır” Bana kanatlarımı bıraktırdılar,Bana ihaneti öğrettiler. Başka haber yok. II İkiye bölünmüş bir bütün gibi yaşadımBir yanım öbür yanıma düşmanSağımda kızgın kumlar gezdirdimSolum üşüyor eski bir anıdan. III Mum: alıngan. Kendi ateşiylekendini yok eden yumuşakça.Erimek üzere varsın, kaderine inanırsın.Ölürken fark edilmez, ışığın solduğu …

Devamını oku

kaç gecenin çölüdür bu ayrılıkkaç şiirin dölüdür üstümeörttüğün bu ince sessizlikkalbim alış artık, kır kendinikendi duvarında, sesinikendi duvarına haykır. tesadüfen birbirine rastlamışbaşka başka aşklarsızın siz artıkgeceyle gündüz gibi birbirineayrılmış. O ki rüzgar, bir zamansenin çölünde kumlar uçurmuş,o ki gece ve esmer, görmüyorsahrayı, sesi içinde karışmış. her ayrılıkta kendine saplanan bir hançerkendi sabrını deneyen taş,kendi uykusuzluğunda …

Devamını oku

Aniden. Birdenbire, beklenmedik olandan…Beklemeyene: Dilegelen bir dünya.Vahiy gibi, en çok ona benziyor.Baharın karnını öptüğüm rüya. O yüzden “ayak”landım, yukarı ağdım.Sana vardığımda ağlamam bundan… Adını andığımda sıcak akıyor bütün nehirlerDünyayı dolduran sözü olduran o.Ve ben ne desem şimdi, benden değiller.Hâlâ soruyor musun bana, aşk ne demek:O en “bir” ve “tam” olana yürümek. Durup durup geçmesin içinden …

Devamını oku

Ben, birlikte kıyıya sürüklediğimiz kayıktansaflığımı ve sabrımı aldım tekkalanları kumsala göm sen deyaz boyuncanasılsa her keder eksilirkendini doldurarak sardunyalarla konuşarak çoğalttımaramızdaki ayrılığısayarak çoğalttığım günleri tamamladımkirpiklerimin arasına çektiğim tüldeyağmur durdu ve şimdi kış bitiyoroysa kimse yokmuş dışardaiçim dışıma vuruyor sardunyalara su vermekle unutamadığımızşeymiş aşk:alnından bir günaydın gibi düşürdüğüm sabah,sağ yanımda unuttuğun keder. Birhan Keskin