bir çok adın var seninevlerden evlere geçerken değişmezrakıda sınırsız…şarapta aynı sessizliksarısabır çiçeklerinin okşanması sırf telaş!yüzünde gezinen gün sonlarıalacası var karanlığı varsesinde bitimsizyeryüzünde an çağcıl acıdır:ansızın unutmakönce beni sonraadını unutun.ve ellerini tutuşturdun gün sonlarısonra kapalıçarşı’yı, ayasofya’yıbir istanbul gibi yandın iskeletindeoysa ten sarı, dil sarı, ateş sarıbir tek unutmazsa kendini sarı unutmazsakla bunu.tekrarlarsam adını unutmam seni.bir çok …
