Tag: Bejan Matur

EskidendiKelimelerin kalbini açar bakardım.EskidendiUçar üzerinden bozkırınÇocukluğa giderdim. Yine giderimAnnenin yüzü hâlâ masumHâlâ acılı bakışları. Ağlamak içinKalbimi ağaçlara bağladığım zamanlarOrmanların derinlerindeYaprakların açılmasıVe konuşmasıEskidendi. Sonra kelimeler geldiVe oturdu karşısına kalbinGitmedi. Bejan Matur

İnsan hep başlangıca inanıyorAnnenin dokunuşuVe ilk solukBir el saçlarda gezinirkenŞefkatli bir yürekÖyle sanıyor dünyayı.Rüzgâr esecekVe taşıyacak çocukluğu,Senin bildiğinDokunduğun rüzgâr.İnsan ilk olana inanıyor hepKoşarak bulduğumuz kapılarKapanmadan dahaBir ışığın aydınlattığı ev,Geçmişin yüküOmuzlarımıza çökmüşVe bırakmışsın beni çoktan.Hiç tutmamış gibiBırakmışsın beniHiç tutmamış gibi. Bejan Maturaşk/olmayan

Kelimeler sonsuzluğun kanatlarıdırYaklaşır ve uzaklaşırlar kalbe. Şimdi kim kapatacak açılan kalbiHangi sözler?Harflerin yorganınıN’olurÖrtÖrt üstüme. Bejan Matur

BozkırdaTepelerinküçük kız çocuğuBüyümüş ağlarkenRüzgâr son kez kesiyor yüzümü,Kalp incinmiş‘Hiç iyi değilim’Dediğimde benDuysan keşke! Bejan Matur

Orada olsaydım uyuturdum seniDiyorsun.Birlikte yağmuru dinlerdik.Ve bitmeyen konuşmasını akasyanın.Burada olsaydınUyku olmazdı. Saçlarım uzamışRüyada sarmaşıklar gibiSenin duvarlarına uzanıyor.Yan yanaVe yokuz. Bejan Maturaşk/olmayan – Everest

Babanın cesedi en son gömülür. Bir gün ve geceyi yuvasında geçirmeli. Ve anlatılmalı. Oğullar ve kızlar kâbus görecek. Görmeli. Bejan Matur