Tag: Ataol Behramoğlu

Odama bir an giren uçucu bir böcekArıdan irice, kanatları renkliDolaştı bir süre, vızıldamadan.Sonra bulup yolunu pencereninÇıkıp gittiBir öykü çeviriyordum Çehov`danMasamda bira bardağıOdam, kitaplarım,olağan dünyamTül perdede ağustos ışınlarıTanık oldu yaşamımaBu uçucu böcek, sadece bir anÇıkıp gitti sonraTıpkı yaşamıma bir an katılanSonra yitip giden bir sevgili gibi Ataol Behramoğlu

Bu aşk burada biter ve ben çekip giderimYüreğimde bir çocuk cebimde bir revolverBu aşk burda biter iyi günler sevgilimVe ben çekip giderim bir nehir akıp giderBir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehirSolarken albümlerde çocuklar ve askerlerYüzün bir kır çiceği gibi usulca sönerUyku ve unutanlık gittikce derinleşirYan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenlerNe kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz …

Devamını oku

Ey sokaklarında yıllarca avare dolaştığımİçinde ilk aşkımı yaşadığım küçük şehir.Umutsuz akşamlarımda sesini duyduğum lirSihrinde ilk acıyı tattığım .Ey sarhoş akşamlarımın biricik tesellisiİlk şiirlerimdeki biricik dert ortağım fenerSoğuk kış geceleri ısındığım kaloriferGitgide uzaklaşan tren sesi .ey en masum arzularımı gizleyen odaYıldızlarla dost eden küçük pencereHer akşam gönlümün dilediği yereGötüren sihirli araba .Ey en içli en yanık …

Devamını oku

Annemli babamlı o erken sabahlarTüm yaşamımın belki en güzel şeyiydiYatak örtülerinde sabah güneşiVe sanki kardeşimiz olan eşyalarSakince açılıp kapanan bir kapıBir masa, ağır başlı duruşuylaYarı aydınlıkta, koridordaAynadan, konsoldan yansıyan ışıltıŞimdi bu erken sabah saatindeAcıtıyor kalbimi özlemleO sabah vaktin görüntüleriBabamın güzel, ağır başlı yüzüAnnemin azıcık hüzünlüVe hep azıcık telaşlı gölgesi Ataol Behramoğlu

Seni düşündüğüm zamanİçimde bir çocuk bahçesinin kapıları açılıyorDünyanın bütün çocukları doluyor içeriSeni düşündüğüm zamanİlkbahar gibi bir şey oluyorAnlatılmaz bir sevinç kaplıyor her şeyiElimdeki kalemParmaklarımda şakıyanBir kuşa dönüşüyorMasam bir güneş denizinde yüzüyorSeni düşündüğüm zamanYalnızlık çeken sözcüklerKol kala giriyor birdenSeni düşündüğüm zamanBir bulut oluyorumUçmaktan başka bir şey bilmeyen Ataol Behramoğlu

Sevgilimsin, kim olduğunu düşünmeye vaktin yok, yapacak işleri düşünmektenKalabalığın içinde kalabalıktan biriGecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibiSevgilimsin, ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizliDün geceki tamamlanmamış sevişmeden Sevgilimsin, boğuk aşkım, kanayan gençliğimUçuruyorum seni çocukluğuna doğruKanatların yoruluyor, ter içinde kalıyorsunGece yanı başımda bağırarak uyanıyorsunHer sabah el sallıyorum metalle karışmana Sevgilimsin, arasına bir kâğıt koyup …

Devamını oku

İnsan kendisinin rüyasıdırGeçerken bir uçtan bir uca ömrünüYaşanılanlar anıya dönüştü müGeriye bir rüyadan izler kalır Kimdi o çocuk ben dediğimO delikanlı ben miydim gerçektenŞimdi bir tren penceresindenBaşka yaşamlara bakar gibiyim Zamanı eksilten saniyelerdenSevinçlerden, üzüntülerdenHangisi düş, hangisi gerçek Sonunda sanki her şey eşitlendiGeriye şiirler kalacak belkiRüyanın gerçekliğine tanıklık edecek Ataol Behramoğlu

Bir kenti bırakırken anımsananDaha çok küçük şeylerdirBakkalın borcu ödenirVe uzak bir tanıdığa rastlanır son anda Bir kent nedir ve bir insana Bıraktığı şey nedir bir kentinUzayıp giden tozlu yollarSonuçlanır yassı dağlarla Bir kenti bırakırken, alışılmış–Bir şeydir bırakmak bir kadını daYürürdün koruluklaraYüzünü taşıyarak onun Ve çayların akışında her zamanEskiyi anımsatan bir şey vardıBulanık olduklarından mıYoksa yaz …

Devamını oku