Tag: Ahmet Erhan

Yüreğimi bir kalkan bilip sokaklara çıktımKahvelerde oturdum çocuklarla konuştum Sıkıldım, dertlendim ,sevgilimle buluştum Bu gün de ölmedim anne. Kapalıydı kapılar,perdeler örtük Silah sesleri uzakta boğuk boğuk Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük Bu gün de ölmedim anne. Üstüme bir silah doğruldu sandım Rüzgar, beline dolandığında bir dalın Korktum, güldüm, kendime kızdım Bu gün de …

Devamını oku

Yağmurdan kaçarken taşa tutuldumDönüp bakamadım bile Şimdi kendi içine yağan bir bulutum Kağıtlar yeşeriyor toprak yerine Saçlarımı uzattım, aynayı kırdım Deri ceketimi çıkardım sandıktan Cebimde 20 yıl önceki sevgilimin resmi O mu büyüdü, ben mi yaşlandım? Gümüş tabakamı, köstekli saatimi Bir blues ritmiyle kullanıyorum Her sabah yeniden uyansam da Naftalinli bir gençlik bu yaşadığım İpsiz …

Devamını oku

Kovulduğum bütün kapılara geri dönüyorum Yurdum için, alnımda yaralarla Ellerinde taşlarla herkes beni Benimse aklım yitip giden dostlarda Onca insan niye öldü – sormuyorum artık Ölüm bile kılık değiştirmişken şimdi Hala yaşıyor olmanın şaşkınlığı var üstümde Sanki her doğan gün bir bağış gibi Geçtim herkesin geçtiği yollardan Ne yerineceğim bir şey var, ne övüncüm Öyle …

Devamını oku

Atım öldü. Avradım beni sevmiyor. Silahım suskunSırtımdan kaç güneşi aşırtarak yürüdüm. Yok.Damarlarımdaki alkolü kolonyayla sildim.Yok. Yükseklik korkumu dirseğimle dürterekKentin bütün üstgeçitlerinden geçtimEvlerde kabuk bağlayan yaralarımı dışarıda rüzgar örseliyor Atım öldü. Avradım beni sevmiyor. Silahım suskunYok. Sevgilim. Olamadım. İçkilere daha bir dadandım.1182734. Mesai saatlerinde aranılacak. Yok.Artan her günüm sanki ölüme ekleniyor… Atım öldü. Avradım beni sevmiyor. …

Devamını oku

Bu nemli, bu bunaltıcı gecelerde, pencereninÖnündeki dallardan bir kafes örerim kendimeGüneşli günlerde doğurmuş anam beni, neyleyimGökle denizin seviştiği yerlerde gün boyuBıkıp usanmadan bakmam için, evime mavininBütün tonlarında perdeler astım sevdiğimGece, düşlerde sürdüreyim diye bu yolculuğuBir güneş saatiyim ben kendi halimceBir güne bakanım belki de, doğudan batıya dönerimAlnı gökyüzüne dönük bir güneş çocuğu…Bu karanlık, bu ıssız …

Devamını oku

Acım, beni bir gün boğabilirKalırsa bir çığlık benden kardeşlerKoruyun, saklayın onu ne olur. Her insanın kendince bir tarihi vardırBir seyir defteri, ağaca atılan çentik belkiHani bir gün dönülür de bir şeyler anımsanır. Kimsesizim, dalsızım, duraksızım şimdiYaşamla aramda çözülmedik ne kaldı?Bütün köprüler atılmış, yollar yokluğa çıkmıştır. Yaralarımı sağaltacak söz nerde?Bazı kitapların altı çizili yerlerinde mi?Şimdi her …

Devamını oku

Gökteki bulutlar yüreğime yağıyorBende iki dünya çarpışıyor artıkBiri umutlu, devingen, gözüpekçe yaşıyorÖbürü masallarda sarhoş ve ezik. Toprağı avuçlarımda eliyorum usulcaBir kum saati gibi akıyor ömrümTükenecek bir gün o kumlar da, ey doğaTekrar doldurmak için kalacak mı Güneş, daldan dala sıçrayarak yürüyorBir neden var mı mutlu olmamam için?Daha ne kadar yaşadım ki şunun şurasındaAdını biliyor muyum …

Devamını oku

-Oğlum Deniz’e- 1Ben bütün yenilgileri yaşadımKalmadı sana hiçbir şeyOğlum, biricik muradımBir su damlasıdır kapıyı gözler Tükürür gibi bakıyor yüzüme dünyaKırılmış ağacımın o tek sürgüsünüOğlum, biricik muradımBenden ötelere döndür yüzünü 2Uzun bir sözcükse ömrümOğlum, son iki hecesin senGünüm geceye ilikliYanımda yok bir kimsem O küçücük odada soluğunMavi resimler çizer havayaAvludaki kiraz içini çekerElma, armut, akasya Artık …

Devamını oku

Hayır hayır hayır hayırGökyüzünde bir çapak gibi duruyorken güneşEvlerde oturmak bana göre değilElimde pergeller, gönyeler, iletkilerBir gülün hacmini ölçmeye kalktımYanıldığım kesinYenildiğim belli değilHayır hayır hayır hayırBütün şiirlerimi odanın duvarına astımAğzım kurudu tükürmektenÖmrümü cm2’lere böldüm de bir türlü anılarımı YazamadımSarı peruka takmış bir acıSokaklarda sürtüyor boyuna, barlarda benim adıma beş tek bir duble konuşuyorAncak ölümle diyor, …

Devamını oku

Bu şiire girmek içinyıllarca bekledişu yaşlı ağaç.Kimse onu anlamadı.Yanından geçenbirini görünceusulca kımıldanmasını bilebir şeylereyormadı…Yolun kıyısında duranyapraksız, tozlu ağaçişte bir şiire girdin.Artık yalnızcabir ağaçdeğilsin. Ahmet Erhan