Tag: Abdullah Eraslan

her insanın yalnız olduğunu anladım ömrümden geçerek geldim uzun bir yolu sokak lambasının ışığından baktım dünyaya sonra, aklımdan geçirdim seni usulca depremler geçti içimden, çığlar ve boynunun inceldiği yer, susma bana kendini öğret sevdiğim şehirlere benzettim seni biraz yalnızlık aldım gecenden adını söyleyerek avundum olmadık zamanlarda düşürdüm gözlerimi yollara ahh taşımaz artık bu yürek ben …

Devamını oku

bendim şehre duyulmamış öyküler anlatannereye gittiğini bilmeden bindim gemiyesoğuktu, ıslaktı, karanlıktı gözlerimi kapadımuyuduğum yalnızlığımmıştrenlerde tabut taşıma tarifesinin olduğunuöğrendiğim gün yalnız kaldımoturup bir evin kiremitlerineyıldırım bekledimfazladan boş bir sayfaydım kitaplarda ne zaman kuracağımı bilmediğim bir düşe inandımboyum yetişmiyor çivilereçivi dedim debilmiyorum hala yüzümdeki yaranın adınıkörsen renkler giyme derdi annem“gülüşünü zedeler”bildim mat bir yalnızlıktı benimkisisiz ne kadar …

Devamını oku

meydanlar parklar alanlar heykellersaatin hızına aldırmadan iniyor akşamusul usul yürüyorsuno baş aşağı denize inen sokaktadilinde kilitlenmiş ıslık ellerin ceplerindebir şehir ötekine karışıyor sessizce çocukluğum geçiyor aklımdanserin gölgeler akşam üstleri uçurtmalar saklambaçlaranımsa son oyunda bu yana bulunamadığını işte ulaştın sokağın sonunageçtiğin sokağın adını bilmesen de olursusmak biraz da ölüme dipnottur belki“hiç” koymuştun içindeki boşluğun adınıbırak damla damla …

Devamını oku