İçimdeki papatyalar yolundu
tomurcuklar kırıldı
ben kırıldım
en çok da sevdiklerime
Bir türküsü olmalı şu hayatın
bahar aylarına, gönül yaralarına
bilirim herkesin bir şiiri vardır bir de umudu
hangi iklimin kırılgan ağacıyım ben
küskünüm, güz acısı çekiyorum işte
söyle be ustam
yerim neresi bu çıkarcı dünyada
alıp başımı nerelere gideyim
Bak ustam
gözlerim ıslak, hüzün akıyor yüzümden
küskünüm, yaşam ağrısı çekiyorum
kederimle boğuşmaktayım sancılar girdabında
hayatın en sessiz matemindeyim
söyle be ustam
hangi metropol duvarına yazmalı adımı
kimim ben
yurdum neresi
mezarımı hangi ülkeye kazmalı
yaşama yaslanmak için
şiirin burçlarına tutunmak yetmiyor ustam
al götür beni buralardan o uzak diyarlara…
Nuri Can
-Almira-
