seni gördüğüm rüyalardan uyanıyorum
gecenin ilk tatlı uykusundayken
meltemler serin serin eserken
ve gökyüzünde yıldızlar parlarken
seni gördüğüm rüyalardan uyanıyorum
ve ayaklarımdaki bir hayalet
beni taşıdı. kimbilir nasıl?
senin odanın penceresine, aşkım!
yolunu şaşırmış rüzgarlar yorgun düşüyorlar
karanlıkta, sessiz derenin kenarında
manolya kokuları siniyor üzerime
rüyalardaki tatlı kaçamaklar gibi,
bülbüller dert yanıyorlar,
senin kalbinde son buluyor herşey
bende senin kalbinde ölmeliyim..
ah, aşkım seni çok seviyorum..
beni yerden kaldırın,
öldüğüm, bayıldığım, düştüğüm!!
bırak aşkın yağmur olarak yağsın
dudaklarıma ve solgun gözkapaklarıma
yanaklarım soğuk ve beyaz, ey tanrım!
kalbim hızla çarpıyor, deli gibi..
ah, al kalbimi, senin kalbinin üstüne bastır
eğer kırılacaksa eninde sonunda
bırak kırılsın orada…..
P. B. Shelley
