Zifiri bir gecenin umut alacası boşluğundayım şimdi
Şiirlerimin dehlizlerinde çoğaltıyorum seni
Bilmiyorsun sevgili…
Vuslata ermiş anlara inat
Hicranla demlenen yüreğim Umut elemelerinde.
Sen yoksun…
Gün doğmasın ıslak tepelerin ardından
Ay,saklasın çocuksu gülüşlerini
Dal yaprağa, su toprağa küskün olsun bugün
Analar öpmesin bir bebeğin gıdısını
Ve gönül dolusu söylenmesin türküler
Bütün vapurlar, limanları unutsun
Sevgilinin izini sürsün enginlerde
Kanatlarını bir damla gözyaşına salsın martılar
Sevda ,âhını göğe versin
İstasyonlar ayrılığa dursun bugün…
Hüzzam bir şarkının cüzzamlı notalarındayım şimdi
Tekil yolculukların çoğul yalnızlıklarında
Sımsıkı sarılıp boynuna
Hasretini sürüyorum kanayan y(a)nlarıma
Gözlerini düşürüyorum gözlerime
Gözlerin…yosun yeşili
Ekmek gibi,su gibi;güneş gibi .
Gözlerin…sevdam ,ülkem gibi.
Bilmiyorsun…bilme.
Bilmek fark etmektir çünkü
Fark etmek ,anlamak…
Anlamak,adını koymak
Adını koymak…eksilmek,tükenmek…
İşte bu yüzden bilme sevgili
Eksiltme,tüketme beni…
Sen başka gönüllere yelken açmanın telaşında
Yeşertirken düşlerini
Ben ,silik bir fotoğraftan çaldım gülüşlerini.
Sen güldün, sular yandı sevgili…
Sular yandı,ben üşüdüm.
Ben yandım ,sular üşüdü…
Bilme beni sevgil,BİLME…
Yadigar Ünver
