Güller, servi dalları, sırma tellerle,
Bir tabut gibi,
Süsleyerek bu kitabı sevimli, hoş,
Koysam içine şiirlerimi.
Aşkı da koyabilsem! Yeşerir
Aşkın mezarında huzur çiçeği,
Büyür, açar koparılır-
Benim için açması, ben ölünce!
İşte şiirler, Etna’nın lavları
Gibi taşkın nağrımdan
Kıvılcımlar saçarak fışkırdı
Etrafa bir zaman.
Şimdi hepsi sessiz, ölü adeta,
Donmuş, katı, buğulu,
Fakat canlanırlar eski ateşte,
Esse üstlerinden aşkın soluğu.
Dile gelir kalpteki duygular,
Aşk soluğu çiy olur üstlerinde;
Geçer birgün eline bu kitap,
Sevgilim! Uzakta bir yerde
Heinrich Heine
Çeviren: Behçet Necatigil
