Kervanım geçiyordu yıldızların kırdığı şiirlerimden
Toydum, inanıyordum
Geceler geçerdi
Sabahları biliyordum
Benden önce gövdeme inmiş
Sırtımı ağırlaştıran kanatlarım
Gün bildi, çakıldım, kuşlarla kalmıştı bakışlarım
Tarihten acı çekenlerle göçüm kendimden
Gezdim, gezdikçe unuturum sanıyordum yeryüzünü
Sinmiş şehirlerde yabancı yüzlerle konakladım
Ateşi kestim, konuşamadığım dillerden bir dünya yaptım
Kavmimin karanlığı içinde unutkan kervanlara dağıldım
başka adlar altında kendimi kimseye göstermeden
bir uçtan bir uca gezdim yaralı atlasımı
Gök dindi. Gök yüzünü döktü
benim yeryüzünde gördüklerimden
sustu yaz. Sustu onca yazdıım yazı
Ne gittim buradan ne sizlerle kaldım
Önümde, gecenin ucuna yolculuk eden sabah yıldızı
Arkamda dünya, hane halkı….
Murathan Mungan
