adım atıyorum
sarı ve kızıl dalgaların üstünde
sonbahar günbatımında
gecenin ve günün
sonuna inandığım kadar
hiçbir şeye
inancım yok
şimdi nerede?
ne yapıyor?
unutmuş olduğum kişi.
rüzgâra yoldaş gelmişim
yazın ilk gününde
kendiyle beraber götürecek beni
sonbaharın son günü
geliyorum bir başıma
içiyorum bir başıma
gülüyorum bir başıma
ağlıyorum bir başıma
gidiyorum bir başıma
doğu değil
batı değil
kuzey değil
güney değil
durduğum yer, yalnız burası
bağırıyorum
derin vadinin tepesinden
yankıyı beklerken
gözyaşımı durduramıyorum
ağlamanın yeri olmadığı
zaman
her zaman biriyle
buluşmayı bekliyorum
ki gelmeyecek..
ismi hatırımda değil
yıllardır
saman çöpü gibi
mevsimlerin arasında
avare olmuşum..
Abbas Kiarostami
