Yenilmek güzel değil
Yaşıtım yok öpüp başıma koyarken
O serin sabahları
Nefretime duyduğum hayranlık
Bana kıtlıktan söz eder
Öğrenirken
Bir çocuk annesinden utanmayı
Ne zaman girecek
Parlamento tutanaklarına
Yalnızlık.
Üstelik telvelerden umut ettiğim o narin geliş
Skandala, tayyöre ve hamayıllara inat
Top sektirirken saymasını unutan
Allah’ın inandığı kullarla
Aynı dünyada yaşıyor.
Sırları bitince nezaketi kalmayan
Şıngırdak kolyeli o zalim kadınlarla…
Bu yanlış tabelalar
Gitmeyi ve dönmeyi kalbimize saplıyor
Niçin yakışır küstahlık
Bir yosmanın annesinin elinden tutması gibi bana
Şimdi fakülte koridorları
Kitabın üçüncü sayfasından başlatırken tarihi
Bir kız terk edince biter o anda
Koparılınca biten güllerin tarihi gibi.
Ama esas sorun şu
Deprem olunca herkes kaçışır ya dışarı
Anlatırken ben utanırım sevdiğime yeryüzünü
Sebebini bir bilsem
Bitecek bendeki önce mahçup
Sonra saldırgan bu haller
Bende soru kalmadı artık: Ölebilirim.
