“Aşk, biçimsizdir ama, sana geldiğinde bir şekil yaratır sende.
Aşk, çok derindir ama, sana geldiğinde nefes almaya başlarsın yüzeyinde.
Aşk, ellerinde çok hafiftir ama, geldiğini anlarsın göğsünde ağırlaşan yüreğinde.

Aşk, bir portakaldır bazen.
Yere düşüp çürüyecek olan.

Aşk, yerde duran bir taştır bazen.
Daha olmamış portakalı düşürmek için fırlatılan ama çoğu zaman ıskalayan.

Aşk, ıskalayan taşın yuvasından düşürdüğü bir yavru kuştur bazen.
Dala tutunamayan, ama yere çarpmadan hemen önce, son bir kez gözlerinizin içine bakmayı başaran.

Kuşun yuvasıdır çünkü aşk.
Bir ağaçtır bazen. Sessizce olan biteni izleyen.
Portakalı besleyen, taşlara hedef olacak, meyveler veren.

Aşk, bazen küçük, yeşil bir yapraktır.
Her şeyin bir parçası olup, hiçbiriyle ilgilenmeden, kendi üzerindeki tırtıldan başka şey düşünmeyen.

Aşk, bazen, ağacın üzerinde durduğu, o çıplak tepedir.
Her şeyin kendisinden beslendiği ama dışarıdan bakınca, çıplak, ölü görünen.
Ve bazen aşk, hiçbir şeydir.
Yere çarpan kuş yavrusuna “Hiçbir şeyi” öğreten.

Aşkı yakınında hissedersin önce.
Etrafında
Sonra kokusunu, tadını alırsın
Hücrelerinde
Ve aşk, seni ele geçirdiğinde.
Sen artık küçük bir çocuksundur
O çıplak tepede.

Ağaca tırmanmak isteyen
Taş atıp, portakalı yere düşüren.
Yapraktaki tırtılı merak eden.
Ya da yaşlı gözleriyle
Canlanır belki diye
Elindeki ölü, yavru kuşa
Cebindeki ekmekten veren.

“Aşk sensin. Aşkı bulduğun an, senin geleceğinin başlangıç noktasıdır. Sadece aşk, tek başına bütün dünyayı değiştirebilecek güce sahiptir.
Aşk, tüm yeryüzünü ve gökleri, tek başına şekillendirebilir, yeni formlara sokabilir, ona inananların eliyle.
Aşka inanırsan ve kendini ona adarsan, aşk için yaşamak hayatın anlamı haline gelir. Aşkın her çeşidi için hem de. Güzel olan her şeyi sever hale gelirsin.
İnanmayanlar içinse, her aşk, bir başka hayal kırıklığıdır sadece. Kurtulmak gereken bir bağımlılık gibidir aşk onlar için. Ama hiç kurtulamadıkları bir bağımlılık haline gelir.
Aşkı, tam anlamıyla yaşamak istersen, kendini aşktan ve sevdiğin o şeyden ayrı olarak düşünmekten vazgeçmelisin.
Aşkın, aşık olduğun insanın ve onun hayatının ayrılmaz bir parçası olmazsan, kendi varlığının bütünlüğünü korumaya çalışıp, aşkın içine karışmayı, içinde erimeyi, kendin olmaktan vazgeçmeyi göze alamazsan, yaşayacağın şey aşk değil, ilişki olur.”

RASTLANTILAR KRALİÇESİ’ nden……

Sahir Üzümcü