yaralanabilirliğimle karşındayım
yasımın kederiyle
korkuyorum İbrahim gibi
şiir mırıldanıyorum dua niyetine
kabul olur mu bilmeden
bir tüy gibi yükselmek isterken
o zaman su yutsun beni
mesafe kalmasın gölgemle aramızda
rüzgâr ağaçsız bıraksın
iyi bir anı aramaktan vazgeçsin hafızam
yatışmayacak içim nasılsa
kırılırsam
şiddetine yutulursam bakışın
yaralı benlik; yaralanabilirlik
yüzü hatırlamak yetmez
bana karşılaşma gerek
yüzünle başlayıp okumaya
yüzünde anlam biriktirmek
var bu içinde senin
zulmedensin kahharsın
uçurum korkulu patikasın
askıya alınanım ben hayatla aranızda
kızkardeş Antigone düşünde konuştu:
varlık, evinde uykuya çekilmeli
çürümeye bırakılan yalnız bir ceset değil
o bunu bildi, böyle direndi
ara bölgede, askıda
incinebilirliğimiz
yüz hep hatırlatır
öldürmeyeceksin!
yüzün hatıra sandığımdır.
Asuman Susam
