Nidem ben bu gönül ile benim ile bile durmaz
Ma’şûk yüzün gördü meğer öğütleyip öğüt almaz.
Tanrı için ey uslular gönlüm bana alıverin
Vardı bilişti dost ile geri bana boyun vermez
Bunun gibi gönül ile nice dirlik ediverem
Bıraktı yabana beni bir gün gelip hâlim sormaz.
Gönül bana yoldaş iken, zühd ü tâat kılar idim,
Yıkıldı bu tertiplerim, gönülsüzüm elim ermez.
Gönül içeri dost ile, ben kapıda feryâd ü zar,
Bin yıl zârî kılar isem, işbu nedir diye sormaz.
Bin yıl zârî kılar isem, işbu nedir diye sormaz.
Aydır isem eyâ gönül, hani farîza yâ sünnet,
Aydır yok teşvişi koya, bu seviye amel sığmaz.
Eğerleyin aydır isem, gör boynumda borç kalmasın,
Kakır boşar söver bana, aydır ki ey Hakk’ı görmez.
Ağız ağızdan kutludur, ola ki sözünüz tuta,
Ben yüz bin yıl söyler isem, sözüm kulağına girmez.
Ben yüz bin yıl söyler isem, sözüm kulağına girmez.
Gönlüm dahî canım dahî el bir etti şu ikisi,
Yüz bin Yunus’tan ferâgat, dost yüzünden gözün ırmaz.
Yunus Emre
