Bu işi nefsimi karıştırmadan halletmeliyim
Nefsimi cezayire sürdüm gitmiyor
Seni kendime istesem çok olur
Üstün kalsın böyle giyinik duralım
Bir çocuk vardı, misket oynardık, hep üterdim
Ben nefsime laf geçiremiyorum, çok acaip,
Bilmezsin geçtin mi bastığın yer tütüyor
Bir çocuk vardı büyümüş artık ütemiyorum
Misket olsan alır çantama koyarım
Akşam evde döner döner sayarım
Bir bir bir bir bir bir bir bir bir bir bir
Sen beni çok kırıyorsun haberin yok
Nefsimin bir adı da izzet, kalender çocuk
Ne yapsan ağrına gidiyor, lafımı dinlemez
Ben o çocuğu yine üterim ya, ona da yazık
Ama işte burdayım ben bana da yazık
Bilmiyorum belki biraz sana da yazık
Hareket eden her şeyi sen sanıyorum
Misketim yok ben hala varsayıyorum
Kitabın Ortası’ndan
