“Öldüğü sırada elinde tuttuğu kağıtlar;
iki siyah as, iki siyah sekizli ve karo valesi,
o günden beri ölüm eri olarak adlandırılır.”
Çapraz saatlerin arasında gezdirilen
fesleğen. ‘Kalbin maziyi seyretmesi
gibi’… Çiziliyor usulca, aklığından
soyunmuş bir kadın sesi: ‘Ils ont change’
ma chanson’ ve sürçüyor musiki.
İşte körüm ben! Hayat sürüklerken
asrî hurdalığa, aşk ve kederi şekillendiren
tesadüfleri.
İnceymiş âh, kırılabilirmiş meğer,
ömrün bu altın saatlerinde
çocukluğa sarkıtılan cam – – – M
E
R
D
İ
V
E
N.
Nasıl bilebilirdim ki?
V. B. Bayrıl
Melek Geçti / Granada Yayınları
