Sabah nefes alıyor
ve bağrı kabarıyor toprağın
Bana geliyorsun
Kanatları
sedef yağmur damlalarından
beyaz kelebekler salıyor
ruhuma
dudakların
Yüreğimden koparak ışıldayan
yüzündeki o gülümseyiş
sanki kırlarda koşuşmaktan
sağrısı sancılanan
beyaz bir tay gibidir
terli
narin
sokulgan
Sabahın ilk nefesiyle
damla damla çözülürken kırağı
ağzın geceden kozalanmış
ay tadıyla uyanır;
sisli köpüğü gibi ırmakların
ağarır omuzların
Aralanan gökyüzü sana
kıvır kıvır alnından oğlakların
ipek beyazı bir parıltı bırakır
Ah, yanan yüreğin taç yaprağı
açıl
alevinle durula beni
Sabah nefes alıyor
ve bağrı
şen şarkılarla kabarıyor kuşların
Bana geliyorsun.
Serpiştiren kar değil artık,
papatyalardır..
Nihat Behram
