içip içip bana bakıyordu
omuzu üstünden kocasının
saclarindan ışıklar geçiyor
gülüyor etrafinda her soylenene
yalnız iri siyah gozlerinde
golgesi yer etmişti yalnızlığının
daha görür görmez anladım
aşksız beklediğim oydu senelerce
uykularım arasında bütün gece
ılık sesi, kahkahaları çınladı durdu
yanıp söndü göz kapaklarımda
aydınlıklar içinde beyaz vücudu
bu dünyaya insanlar eş gelir
karanlikta akan nehirler gibi
kalpleri birbirinin çağrısını duyar
olsa olsa mutluluktan bütün nasibi
macerası onunla bana benziyenlerin
bir gün bir tesadüfle karşılaşır, ayrılırlar
Necati Cumalı
