leyla’yı bir daha görmedim boynunda bir yafta gibi asılı duran elifbası vardı etrafı küçük boncuklarla işlenmiş kırmızı ve siyah dalgalı bir yazması vardı mavi lastik ayakkabılar içindeki ayaklarını sevdim en çok onun ayakları benim kalbim kadardı. benim kalbim, onun ayaklarını bastığı yerdeydi. bir salıncak kurdum kirpiklerinin arasına uyudum orada uyandım, uzakta bir ceviz ağacından başka bir şey yoktu gittim, tuti kuşlar geldi avuçlarıma, asmalar, koruklar, bir kadının göğsüne benzeyen üzüm salkımları. döndüm leyla yoktu …
