Külbe-i Ahzân Şiirleri Bercestem

Yûsuf gibi ‘izzetde sen Ya’kûb-veş mihnetde ben
Dil sâkin-i Beytü’l-hazen tenhâlara salduñ beni

Bâkî


Var mı bir dîvâne kim geşt-i beyâbân istemez ‘
Uzlet idüp halkdan bir beyt-i ahzân istemez

Bâkî


Sabr eyle dilâ derdüñi cânâne tuyurma
Cân içre nihân eyle velî câna tuyurma

Zinhâr sakın mey yirine kanuñ içerler
Keyfiyyetüñ ol gözleri mestâne tuyurma

Esrâruñı keşf eyleme tahsîl-i mizâc it
Nûş eyle mey-i nâbı hakîmâne tuyurma

Sûfî gelicek açma sakın ‘aşk hadîsin
Dânâ-dil iseñ sırruñı nâ-dâne tuyurma

Ya’kûb-sıfat Bâkîyi ol Yûsuf-ı sânî
Hüzn içre komaz kıssayı ihvâne tuyurma

Bâkî


Şâdmân oldı bu gün devr-i kühen-sâl yine
Vuslat-ı Yûsuf ile niteki pîr-i Ken’ân

Rûşen oldı açılup dîde-i Ya’kûb-ı emel
Demidür menzil-i ‘işret ola Beytü’l-ahzân

Bâkî


Mihnet-i ‘ışkı nigâruñ râhat-ı cândur baña
Derd kim dil-dârdan irişse dermândur baña

Ey felek al cânumı ayırma yârumdan beni
Yârdan dûr olmadansa ölmek âsândur baña

Olmadum Ya‘kûb-veş gam-hâne-i ‘âlemde şâd
Yûsuf’am hecrinde ‘âlem beytü’l-ahzândur baña

Şâd olup hayvân suyın ey Hızr sen nûş eyle kim
Gam beyâbânı serâbı âb-ı hayvândur baña

Fürkatüñ şâmında ey meh encüm-i eşküm görüp
Subha dek biñ çeşm ile eflâk hayrândur baña

Şu‘le-i âhumla şevk-ı ‘ârızuñ her subh u şâm
Şem‘-i bezm-ârâyile hurşîd-i tâbândur baña

Dime cevrümden Sehâbî halka şekvâ eylemiş
Dostum hâşâ ma‘âza’llâh bühtandur baña

Sehâbî


Gün gibi sen evc-i istignâda seyrân eyledüñ
Sâye-veş üftâdeñi hâk ile yeksân eyledüñ

Sen hırâmân ‘âlemi seyr itdüñ ey vahşî gazâl
‘Âşıkı ser-geşte-i kûh u beyâbân eyledüñ

Gâyib olduñ Yûsuf’um ben hasteñe Ya‘kûb-veş
‘Âlemüñ dâru’s-sürûrın beytü’l-ahzân eyledüñ

Vasl-ı yâre irmedin ölmek katı düşvâr idi
Veh ki ben bîmâra ol düşvârı âsân eyledüñ

Yâd-ı gül-zâr-ı visâlüñle Sehâbî’nüñ gözin
Ey gül-i handân misâl-i ebr-i giryân eyledüñ

Sehâbî


Bî-derd şevk-ı âteş-i ‘ışkı neden bilür
Kadr-i gül-i şükûfteyi mürg-ı çemen bilür

Sorma hadîs-i tîşe-i Ferhâd’ı Husrev’e
Bu ser-güzeşti kendü başından geçen bilür

Dil zevk ider işitse lebüñden cevâb-ı telh
Kadr-i nebâtı tûtî-i şîrîn-sühan bilür

Hâl-i şehîd-i hancer-i hûn-rîz-i ‘ışkuñı
Sahrâ-yı gamda lâle-i hûnîn-kefen bilür

Dil fürkatüñde çekdügi âlâmı dostum
Yûsuf’dan ayru sâkin-i beytü’l-hazen bilür

Vâ‘iz kelâm-ı ‘ışk degül kâbil-i beyân
Her kimse anı fehm idebilmez bilen bilür

Sor şâh-ı nükte-dâna Sehâbî nükâtını
Husrev me‘ânî-i kelimâtı hasen bilür

Sehâbî


Ol sehî-kad kim elif-veş hasreti cânumdadur
Cilve-gâhı cûy-bâr-ı çeşm-i giryânumdadur

Göñlümüñ ebvâb-ı rahmetdür açılmış üstine
Çâkler kim hancerinden cism-i ‘uryânumdadur

Sîneme gönderdi tîrin geldi ârâm itmedi
Geçdi göñlümden velîkin acısı cânumdadur

Bagladum Ya‘kûb-veş ‘ışkuñla ülfet şöyle kim
Yûsuf’um gûyâ benümle beytü‘l-ahzân’umdadur

Bir münevver dîdedür gözler visâl eyyâmını
Her şerer kim şâm-ı gamda âh-ı sûzânumdadur

Ey Sehâbî mahzen-i genc-i me‘ânîdür gönül
Bil ki miftâhı kef-i şâh-ı sühan-dânumdadur

Sehâbî


Gird-bâd-ı gam gibi çerh itdi ser-gerdân beni
Soñra yirden yire çaldı gerdiş-i devrân beni

Şûr-ı ‘ışkı bir büt-i Leylî-veşüñ Mecnûñ-misâl
Eyledi hayret beyâbânında ser-gerdân beni

Bî-hod olsam geçdi meyden dimeñüz meclisde kim
Câm-ı meyde ‘aks-i sâkîdür iden hayrân beni

Fürkatüñ Ya‘kûb-veş ey Yûsuf-ı Mısr-ı cemâl
‘Âkıbet kıldı mukîm-i Külbe-i Ahzân beni

Gizledüm şi‘rümde dil râzın Sehâbî bilmedüm
Kim ider rüsvâ-yı ‘âlem defter ü dîvân beni

Sehâbî


Nâ-gehân gelmiş hayâlüñ nükhet-i Yûsuf gibi
Beytü’l-ahzân-ı dilüm dârü’s-sürûra beñzemiş

Pertev


Neyleriz zevk u sefâyı derd ü mihnet gam değil
Kasr-ı â‘ladan güzeldir kulbe-i ahzânemiz

Rızkımız kâf-ı kanâât yek kadeh peymânedir
Bekleriz baykuş gibi ma‘mûr olur vîrânemiz

Fezâ (Ali Rızâ Efendi)


Hayâl-i Yûsuf-ı ümmîd ile Ya‘kub-ı vakt oldum
Ziyâ ver külbe-i ahzânıma ey mâh-ı Ken‘an

Neccarzâde Rızâ Efendi


Çâh-ı arza düşü-cek Yûsuf-ı mihr oldu o dem
Mâh-ı Ya‘-kub-ı felek külbe-i ahzan-şekl

Hayâlî Bey


Hayâl-i Yûsuf-ı ümmîd ile Ya‘kub-ı vakt oldum
Ziyâ ver külbe-i ahzânıma ey mâh-ı Ken‘an

Neccarzâde Rızâ Efendi


N’ola çeşm-i ter ile çıksa habs-i hâkden nergîs
N’ola ger çıksa Ya‘kub-ı belâ-keş beytü’l ahzandan

 Fuzûlî


Hasret ile âh senden ayrı Yûsufcemâl
Eyledim Ya‘kub-veş dil hânesin beytü’l-hazen

Muhibbî


Ya‘kub-veş giryân isem beytü’l-hazende ta‘n değil
Vâ firkatâ bir Yûsuf-ı Ken‘an’dan ayrıldım meded

Hayretî


N’ola sen mesned-i izzette beyim Yûsuf isen
Biz de Ya‘kub gibi âkif-i beytü’l-hazeniz

Hayretî


Her nefes gark-âb-ı eşk eyler bu mînâ hücreyi
Çeşm-i Ya‘kub-ibtilânın beyt-i ahzânın görün

Nâilî


Beni Ya’kûb-veş beytü’l hazende ko melûl u zâr
Yüri ey Yûsuf-ı gül-çehre var sen Mısra sultân ol

Âşık Çelebi


Ya‘kûba fikr-i ‘ârız-ı Yûsuf hemîn idi
Yakmazdı çeşmi merdümi Beytü’l-hazende şem‘

Emrî


Cülûs-ı meymenet-me’nûsı itdi ‘âlemi mesrûr
Kudûm-ı kasr-ı Yûsuf kıldı künc-i beyt-i ahzânı

Âhî


Âkıl u makûl u akl u  âşık u ma’şûk u ışk
Yûsufuñ hüsni vü Yakûbuñ dahı ahzânı ol 

Ahmedî


Teşrîf ede ger külbe-i ahzânumı dilber
Göñlüm gibi ancak aña bir mâ-hazarum var

Beyânî


Beyt-i hazen-i ‘âşıkı dilber unudur mı
Yûsuf edemez külbe-i Ya‘kûb′ı ferâmûş

Beyânî


Makâm-ı rûşen ü cây-ı safâ idi dil ü çeşm
Birisi külbe-i hüzn oldı biri beyt-i hazen

Emrî


Gülşen görinür beyt-i hazen ol yüzi gülsüz
Meclis nitekim dâr-ı mihen ol lebi mülsüz 

Emrî


Beni ol Yûsuf-ı Mısr-ı melâhatden cüdâ dâyim
Yirüm Ya’kûb gibi beytü’l-ahzân eyleme yâ Rab

Edirneli Nazmî


Başum üzre yüzümi yoluñda pâmâl eylemek
Tek kadem rencîde kıl gel külbe-i ahzâna bas 

Edirneli Nazmî


Gel iy iklîm-i hüsnüñ hânı Yûsuf
Melâhat Mısrınuñ sultânı Yûsuf

Şeker-leblerle Şîrîn-sözler-ile
Kamu ‘âşıklarınuñ cânı Yûsuf

Cemâl ü hüsnle bî-misl ü hem-tâ
Bu devrüñ Yûsuf-ı Ken’ânı Yûsuf

Göñül Ya’kûbı şâd olurdı itse
Müşerref külbe-i ahzânı Yûsuf

Olubdur hüsn birle Nazmiyâ âh
Cihânuñ cânı vü cânânı Yûsuf

Edirneli Nazmî


Gün gibi bir gün gelüb iy mâh-ı Ken’ânum benüm
Lutfla kılsañ müşerref beytü’l-ahzânum benüm 

Edirneli Nazmî


Götürülmiş görürem halk-ı cihândan şefkat
Çıkasım gelmez ebed külbe-i ahzânumdan 

Edirneli Nazmî


Düşmemişem dâr-ı belâda bir meşakkat küncine
Gamdan özge kimse gelemez külbe-i ahzânuma 

Edirneli Nazmî


Gelse cânânum mahabbet gösterüb bir yanuma
Mihr-veş virse şeref bu külbe-i ahzânuma

Edirneli Nazmî


Şöyle olduk ki gam u gussadan özge hergiz
Kimsemüz yok ki gele külbe-i ahzânımuza 

Edirneli Nazmî


Cihânı Beyt-i Ahzân itdi ¡âlem döndi Ya¡ûba
O sengµn dil de olmaz mı görüb bu mâtemi mahzûn

Fevzî


TOP-HÂNEDE KÂDİRÌLER ŞEYHİ MUSLİHÜ’D-DÌN EFENDİNÜÑ
VEFÂTINA TÂRÌ»DÜR

Mu§li√ü’d-dµn velµ ya¡ni …u†bu’l-a…†âb
Emr-i √a……ıyla idüb dâr-ı fenâdan rı√let

Nev√a-i mevti ile †oldı şu resme ¡âlem
~andılar Beyt-i √azân oldı bu dâr-ı √ayret

Ne beşer belki melekler de gelüb efπâna
‰utdılar mâtemini itmege künc-i ¡uzlet

Çâk çâk olmaya ya n’eyleye Nâhµd-i felek
Ra…§a girdükde o da ra…§a gelürdi elbet 

Fevzî


yaǾķūbvār külbe-i aĥzānda men garįb
niçe yanam iy yūsuf-ı kenǾānum evliyā

Hakîkî


Külbe-i ahzânumı reşk-i gülistan eyle gel
Gonca-i kalbüm açılmaz ıztırâbum var benüm