martılar karalardan denizlere dönüyor
denizlerde dalgalar yosunlar ve köpükler
kimsesiz günlerimizin kırılmış gönülleri
sizi bekleyen vardır aynı düzen içinde
fırtına sonrasının durulmuş denizleri
bir göç var uzaklara yorulmuş kanatlarla
yarı yolda ölmenin korkusu içimizde
mavi denizler vardı sokakların sonunda
bu kentin kederinden
bizi çekip götüren
mavi denizler vardı sokakların sonunda
çok eski yıllardan için için duyduğu
bir özlemdin artık sen
çok eski yıllardan için için duyduğu
ben o uçsuz sularda yosun bile değildim
sonra sensizlik diye bir kederle yaralı
aynı sokaklardan aynı denize vardım
ve dalgalar kıyıya vura vura kırıldı
Eray Canberk
